Beste broeders van de planeet Aarde! IK BEN EL MORYA!

Vandaag beginnen we aan een nieuwe etappe, de vijfde ronde van de Reis van Vergeving. Er is al goed uitgelegd wat het doel is, maar het is altijd goed om het te onthouden. Sommige regels moeten gevolgd worden. De reis heeft een volgorde. Voor diegenen onder u die beginnen, u moet beginnen vanaf de eerste ronde; het heeft geen zin om te haasten of te wanhopen, u moet de hele reis doen, u kunt geen stappen overslaan, u kunt geen bochten overslaan. 

Sommigen blijven steken in de derde ronde, omdat zij er niet in slagen te zien wat gezien moet worden. Je zit op school, je moet het jaar halen, maar je cijfer laat het niet toe. Wat gebeurt er? U zult volgend jaar harder moeten werken en het jaar overdoen, of zoals velen zouden zeggen: “Proberen de leraar ervan te overtuigen u een hoger cijfer te geven”; en u zult het jaar voorbijgaan zonder te hebben voldaan aan datgene wat van u werd gevraagd. 

Er is geen weg om spiritualiteit heen. Er is niets dat je vooruit doet gaan als er een obstakel voor je ligt. Dus, diegenen onder jullie die maar niet willen begrijpen waarom je een bepaalde mijlpaal niet haalt, kijk naar binnen. Zolang je hart strak staat, denkend: “de anderen lopen en ik ben hier”, zul je niet van je plaats komen. De wandeling is van niemand; de wandeling is van jou alleen. 

Dus, als je dit 1000 keer moet herhalen om iets te zien, zul je het 1000 keer herhalen omdat dit een leertijd is voor je bewustzijn. Velen van jullie willen het proces versnellen, jullie worden ongerust over wat er zal gebeuren. En ik zou zeggen dat elk gevoel van dit type dat je ervaart het proces alleen maar meer vertraagt. Vraag niet om hulp van de ander, hulp moet van ons gevraagd worden. Wij leiden de reis. Dus het is niet de ander om hulp vragen, “Wat moet ik doen om de reis door te komen?”

Wie is de drijvende kracht achter de reis? Het is dat wezen dat getriggerd moet worden. Het is een openhartig gesprek: “Wat gebeurt er met me? En geloof dat het antwoord zal komen, anders zul je het duizend keer herhalen en kom je er niet uit. Je staat erop om ons niet te vragen, je staat erop om ons niet te triggeren, dus blijf je op dezelfde plaats. Niemand heeft het antwoord. Waarom is dat? 

Omdat het antwoord geen regel is, kan het antwoord niet voor iedereen gelden. Want als iemand je als antwoord geeft: “Nee, als je maar één klein lichtje hebt gezien, kun je overgaan”, dan zal dit verspreid worden en zal iedereen overgaan die maar één klein lichtje heeft gezien. Het pad is individueel, wat goed is voor de één is niet goed voor de ander. Dus, als je twijfelt, vraag het de meester van die wandeling. “Wat moet er gedaan worden?” 

Als je vraagt vanuit je hart, zonder irritatie, zonder ergernis, zul je het antwoord horen. Elk ander negatief gevoel zal je op dezelfde plaats achterlaten totdat je leert de Meester aan te roepen met liefde, met hart, met nederigheid; niet de nederigheid om jezelf minder of minderwaardig te vinden, de nederigheid om toe te geven dat je hulp nodig hebt. Begrijp je het nu, of blijf je anderen vragen wat ze moeten doen? Waarom is het zo moeilijk voor jou om dit te begrijpen? Waarom is het zo moeilijk? Bang? Voor wat?

We straffen je, is dat het? We zullen je een flinke uitbrander geven, is dat het? Weet dan dat als het nodig is dat wij u eens goed de les lezen, wij dat zullen doen, want soms moet u krachtiger luisteren om het te begrijpen, om uit de stoel van de slachtoffers te komen en in de stoel van hen die precies weten hoe u uw zaken aanpakt. 

Jullie zijn nergens het slachtoffer van. Ieder van jullie volgt zijn eigen weg op de manier waarvan jij denkt dat die juist is, maar je aanvaardt niet wat er voor terug komt. Het is dus aan ieder van jullie om te analyseren: hoe ga je met dit obstakel om? Boos, met het gevoel “ik kan het niet”?  Maar ik weet zeker dat je ons niet gevraagd hebt hoe je hier wegkomt, want als je dat had gedaan, zou het antwoord individueel zijn, voor jou. En we kunnen gewoon zeggen, “Knipper 3 keer met je ogen en je zult het zien”. En je zult zien, want dit is de oplossing voor jou, niet voor de ander. 

Dus stop met afhankelijk te zijn van wat de ander te zeggen heeft. Laat ieder van jullie naar ons kijken voor de antwoorden, anders blijf je op dezelfde plaats steken. En dan zullen er twee dingen gebeuren: ofwel geeft u het op, wat een schande voor uw ziel zal zijn, ofwel bereikt u de dag waarop… “Oké, ik zal het vragen” en u zult het ons vragen en u zult uw antwoord hebben. 

Er verandert niets. Deze vijfde wandeling, deze vijfde wending zal voor velen niet gemakkelijk zijn, omdat jullie nog steeds beperkende overtuigingen hebben, dat jullie denken dat iedereen die om jullie heen is op een dag familie van jullie was, dat ze contracten waren, dat ze overeenkomsten waren, iedereen. Niemand daar is een nieuwe ziel, het zijn allemaal oude zielen die terugkomen van een bepaald punt op je reis om je opnieuw te kwellen.

Zo werkt het niet echt, want als het zo was, zou er geen ziele-evolutie zijn. 

Dus de eerste stap, het maakt niet uit wie er naast je staat, het maakt niet uit wie er na kwam, of het een ziel uit het verleden is of een ziel die nooit in je verleden was, het maakt niet uit; het gaat om het moment en wat er nu gedaan zal worden. De verbinding verbreken met een ziel die niet meer leeft, geïncarneerd is… Hier volgt dus een commentaar: de overgrote meerderheid van uw voorouders is geïncarneerd, het zijn geen zielen die los in de tijd zijn achtergelaten, wachtend tot u ze op een dag vrijlaat; de overgrote meerderheid is geïncarneerd. Maar je weet niet wie ze zijn, maar ze maken deel uit van je verleden, je genetische afstamming, zogezegd. 

Dus, dit verband bestaat nog steeds. Alles wat die ziel meemaakt, galmt naar beneden, galmt naar boven. Dus, zie jezelf als een stip. Boven je twee stippen: Vader en moeder. En Moeder en Vader twee punten boven hen. En je gaat omhoog in deze boom, op welk punt in deze keten dan ook, alles wat elk van deze zielen doormaakt, weerklinkt naar beneden en naar boven, omdat de verbindingen er zijn. En wat is daar de grotere betekenis van? De trots van voorouders? De trots van verovering, van macht? Helemaal geen nobele gevoelens.

Dus, vanaf het moment dat je als geïncarneerde ziel je eerste verbindingen verbreekt, en dat zijn je ouders, is al de rest verbroken, zijn ze allemaal verbroken. Laat er nu een zeer belangrijk begrip zijn: de verbinding verbreken is niet ophouden lief te hebben. Die ziel zal zich altijd herinneren dat zij eens je moeder was, dat zij eens je vader was, maar zij zal zich dat herinneren met grote liefde, alleen maar liefde. Als je hier vandaag lijdt, zal ze het niet meer weten, omdat de verbinding verbroken is. Ah, maar je hebt hun steun nodig om je lijden voort te zetten, je hebt hun steun nodig om je te helpen, want je bent niet in staat om iets te doen. 

Dus, ik stel aan ieder van jullie voor: Denk goed na, want het heeft geen zin deze bocht te nemen en er dan spijt van te hebben, want er is geen weg terug. Het is het loslaten van verbindingen, waar je alleen zult zijn, zonder zielen boven je, misschien eronder, misschien ernaast, maar niet erboven. Hoe zal jij je voelen, veracht, zonder liefde? Omdat degenen waar je zoveel van houdt, die je ouders waren, niet langer met je verbonden zijn.

Ik zou je dus willen zeggen dat, wanneer je met liefde aan hen denkt, zij onmiddellijk dezelfde liefde voor jou zullen voelen en teruggeven. Dat is alles. Zonder de zorgen van hoe je bent of niet bent; en jij, zonder de zorgen van hoe zij zijn of niet zijn. Liefde sterft nooit, verbindingen verlichten alleen ieders loop. Besef dus dat je een groot web doorbreekt; het is geen klein web, het is een heel lang web en dit omvat niet alleen de ouders, maar ook broers en zussen, allen die in deze keten naar boven toe verstrikt zijn geraakt. We hebben het nog niet over opzij en neer. 

Wat is zij en onder? Zij, het zijn levende broers en zussen, levenspartners, en hun nakomelingen. We hebben het nu, in deze vijfde ronde, over jullie voorouders. En je hebt een belangrijk ding te zeggen: je ouders leven nog, je grootouders leven nog, en misschien nog meer generaties. Wat zal er gebeuren? Het zal gebroken worden vanaf het laatste punt dat nog leeft. Heb je dat begrepen? Dus als je overgrootmoeder nog leeft, zal het aan haar zijn om de verbindingen te verbreken. Wij verbreken geen banden tussen levende, vleesgeworden mensen. We verbreken verbindingen met andere zielen, die deel uitmaken van de rug.

“Maken ze deel uit van je familie? Dat zijn ze niet. Dan hoeven ze niet meer met jou verbonden te zijn. Er zullen daar links zijn, gewoon levende mensen. Al diegenen die weg zijn, de links zullen verbroken worden. Dus, laat het heel duidelijk zijn: de banden zullen verbroken worden, boven de laatste levende vertegenwoordiger die je kent. Is dat duidelijk? Vanaf dat punt naar beneden nog niemand. Het is een nogal ingewikkeld onderwerp, dat begrijp ik, maar ik kom terug op dit voorbeeld: Wanneer de moeder, (haar man was overleden), en zij heeft nog niet de kennis, de voorbereiding om zich van hem los te maken, dan zal deze verbinding niet verbroken worden. Het zal worden doorgesneden boven de laatste levende vertegenwoordiger in de keten. “Ah, maar hij wil de verbinding niet verbreken”. Maar hij zal, hij zal geen keus hebben.

Het is een taak die je zal uitvoeren en het zal iedereen goed doen. Dus ik zal proberen het op een andere manier uit te leggen: U – uw ouders (1e generatie), uw grootouders (2e generatie), overgrootouders (3e generatie). U heeft 1 of 2 overgrootouders in leven, alle banden van de vorige generatie met uw overgrootouders worden verbroken. Nee, ze zullen geen keus hebben. We doen het in lagen. De laag van degene die nog leeft zal blijven. Ik hoop dat ik mezelf duidelijk heb gemaakt.

Dit is een essentieel proces voor je opstijging, het verbreken van die verbindingen. En wees verzekerd, u zult het verschil merken. Observeer uw eigen familieleden; u zult het verschil merken. Dus, ik hoop dat ik duidelijk ben geweest. Degenen die willen deelnemen, kunnen dat doen. Degenen die dat niet willen, kunnen altijd terugkomen. Ik zeg alleen: bevrijding is noodzakelijk en de verbindingen met de levende mensen, op het juiste moment zal het gebeuren. Laten we langzaam gaan. We hebben geen haast. Laten we langzaam gaan.

Gebed voor deze terugkeer:

Ik ben al mijn voorouders dankbaar, voor hun moed, voor hun kracht, voor de gevechten die zij hebben gewonnen, voor alles wat zij hebben bereikt, waardoor ik hier vandaag kan zijn.

Ik ben dankbaar voor alles wat u hebt beleefd, omdat u mijn ziel hebt geholpen zich te ontwikkelen en het punt te bereiken waar ik nu ben.

Ga je gang met al mijn liefde, met al mijn dankbaarheid.