Ik kom hier graag van tijd tot tijd. De paden worden steeds meer verlicht en sterker; natuurlijk voor degenen die het pad blijven volgen. Het is heel belangrijk dat je bij elke stap op je weg binnen hetzelfde idee blijft, dezelfde structuur, dezelfde trilling die is bereikt tijdens alles wat je hebt gedaan. Denk eraan: De laatste reis die jullie maakten, eindigde niet alles, sloot niet alles af, ruimde niet alles op, maakte jullie niet klaar; daar was het een grote hulp voor jullie zielen om zich te bevrijden van alle verbindingen die hen door duizenden en duizenden jaren heen tegenhielden.
Natuurlijk niet allemaal, sommigen hadden niet zoveel connecties. Maar zij die hier al lang zijn, hebben een grote last van hun schouders genomen. Maar de reis eindigt daar niet. De reis naar de Vijfde Dimensie gaat verder. Laat het ego niet weer gaan dicteren, dat je perfect bent, dat je geweldig bent, dat je niets anders hoeft te doen. En vergeet niet: wat niet bewaard wordt, gaat verloren. Dus wat heb je eraan dat je van zoveel verbindingen bent gezuiverd als oude gevoelens terugkomen? Inclusief oude gevoelens voor mensen.
Daarom raad ik ieder van jullie aan de Saint Germain Meditatie, de laatste op de Reis van Vergeving, elke week opnieuw te doen. Want je blijft jezelf herinneren aan gebeurtenissen en brengt de verbindingen terug omdat je hart niet helemaal tevreden is, er is nog steeds pijn, er is nog steeds wrok, er is nog steeds pijn die getransmuteerd moet worden. Ik raad ieder van jullie dus aan deze kwesties in jezelf op te lossen, anders zal de reis over niet al te lange tijd geen nut meer voor je hebben, omdat je alle verbindingen weer terug zult brengen.
Denk eraan: Je geest blijft functioneren, en als je aan het verleden gehecht blijft en je slechte momenten herinnert, komt alles terug. Het is allemaal heel subtiel. De grens tussen het verbreken en het weer opbouwen van een verbinding is heel dun. Is dit wat je wilt, om weer gevuld te worden met deze verbindingen? Iemand herdenken die is heengegaan met liefde, met dankbaarheid, met vreugde, doet de band niet herleven, want liefde en dankbaarheid bindt niemand aan wie dan ook. Nu begint elk ander gevoel van lage vibratie de verbinding weer op te wekken. En als je er zo lang bij stilstaat, komt het met volle kracht terug.
Dus waarom blijven stilstaan bij het verleden? Waarom zou je je trieste momenten blijven herinneren, momenten die niets toevoegden aan je reis, alleen maar lijden en pijn? Zeg me alsjeblieft niet dat je graag lijdt! Ik geloofde oprecht dat je dit niet langer leuk vond, dat je jezelf al had bevrijd van deze gevoelens; dat je nu alleen nog maar vreugde en vrede in je hart wilde ervaren, geen lijden en pijn meer. Maar als dat je keuze is, prima, ga je gang. Vergeet niet om daarna de Saint Germain meditatie te doen. Maar vergeet niet dat er grenzen zijn aan alles.
Het is niet eenvoudigweg de meditatie doen, zoals een remedie die je neemt om een ziekte te genezen; en er is een remedie die voor altijd beschikbaar is. Nee, zo is het niet. Meditatie zal werken, het zal de verbinding verbreken, als het berouw om ervan terug te keren, waarachtig is geweest; anders zal er niets worden gedaan, de verbinding zal blijven bestaan en uw ziel zal dit gewicht weer op zich nemen. Dus, wat wil je eigenlijk?
Weet je nog dat wij een tijdje geleden het besluit namen om voor jullie zielen te zorgen, zodat jullie je konden bevrijden, omdat jullie menselijke geesten niet veel hielpen. We hebben jullie zielen gereinigd en nu willen jullie het allemaal terugnemen? Waarom kun je niet stoppen met denken aan lijden en pijn? Wat een vreemde gewoonte! Wil je goede dingen onthouden, onthoud dan goede dingen; wil je slechte dingen onthouden, stop dan en onthoud goede dingen. Waarom aandringen op fouten, waarom aandringen op lijden en pijn?
Laat me hier iets zeggen: Voor veel mensen verzacht lijden elk kwaad dat hun ziel ooit heeft gedaan. En wat als ik je zeg dat dat niet zo is? Wat als ik je zeg dat al het lijden dat je iemand of jezelf aandoet, dat gewicht op je ziel alleen maar vergroot? Dat je niets doet om iets te verzachten met lijden en pijn? Dit werd je geleerd en je geloofde het. En de zielen, hoeveel wij ook van de Karmische Raad, spraken: Nee, het is niet met lijden dat je dit karma zult afsluiten, je drong aan… “Nee ik moet door de pijn gaan die ik veroorzaakt heb.” Tot op zekere hoogte begrijpen we het en tot op zekere hoogte vinden we het steekhoudend, je voelt de pijn die je hebt veroorzaakt, maar dit wist het probleem niet uit, dit sluit je schuld niet af, het karma gaat door.
Goed, je hebt de pijn geleden die je hebt veroorzaakt, maar heb je ervan geleerd? Ah, oké dan. Als je het hebt geleerd, goed gedaan, gefeliciteerd. Als je niets leerde, had het geen zin, je lijden was zinloos. Realiseer je je dat je er niets mee opschiet? Om van iets geoefends te genezen moet er een bewustzijn zijn van wat er gedaan is, het vragen om vergeving voor wat je veroorzaakt hebt en dat leren van: “Ik zal het niet meer doen.” Dit is wat karma verzacht. Je zult niets verzachten door te lijden.
Dus, laten we stoppen met het cultiveren van lijden en pijn? En ik herinner u er nogmaals aan: alles wat u beweert, beweert u weer. Je hebt vreselijke gewoonten aangeleerd voor je reizen, een ervan is deze: klagen. Klagen is roepen om hetzelfde. Het is niet alleen praten, praten, het naar buiten brengen, zoals veel mensen zeggen, “Oh, ik moet het naar buiten brengen. Heel goed, je straalt het uit en je straalt het ook in, want je straalt uit en je zult alles terugkrijgen wat je hebt uitgestraald. Wat was het grote voordeel?
Er was geen, er is geen. Stop met klagen. Stop met klagen dat de wereld zo is, dat de wereld zo is, dat de wereld verschrikkelijk is, dat de wereld dit is, dat de wereld dat is. Je zult meer van dit aantrekken naar je wandelingen. Vergeet de wereld daarbuiten, het is een illusie, het is er alleen maar om je zo te laten gedragen: klagen over alles. En alles waar je over klaagt komt weer terug en vult die wereld weer een beetje meer, wat het precies is waar je over klaagt.
Zie je dat niet? Dat waar je ook over klaagt, je de wereld vult met meer van dat. Maar je gaat door met klagen. Niets is goed, niets is goed, alles is slecht. Er is geen moment van dankbaarheid in je leven, alleen maar klagen. Gewoon klagen, klagen, klagen. En jij klaagt omdat je leven er niet beter op wordt. Weet je wanneer het leven beter zal worden? Op de dag dat u ophoudt met klagen, zal uw leven de goede dingen beginnen aan te trekken die u uitstraalt; als u die al uitstraalt; want wie alleen maar klaagt, kan geen goede dingen uitstralen. Hij klaagt alleen maar en straalt slechte dingen uit.
Dus, wat voor reis ben je aan het maken? Wat heeft het voor zin om aan wandelingen deel te nemen, vergeving te vragen, reizen te maken, alles goed te doen? Het is voorbij, dat is het, je gaat terug naar dezelfde gewoonte van klagen, van verkeerd doen, van praten over de ander, van oordelen, van bekritiseren. Je hebt niets geleerd. Het is interessant, zeer interessant, hoe je je gedraagt. Het is alsof je naar school gaat, veel wonderbaarlijke dingen leert; terwijl je daar bent, ben je stralend, gelukkig, wonderbaarlijk. Dan eindigt de cursus. Daar ben je alles vergeten wat je geleerd hebt; je gaat terug naar het leven alsof je de cursus niet had gevolgd.
Wat is de levensstijl die je kiest? Waarom kies je altijd de kant die slecht voor je is? Waarom denk je dat je geen goede dingen kunt verdienen? Waarom denk je dat je niet in die trilling kunt blijven van alles wat je tijdens de cursus hebt ontvangen? Moet je net zo snel naar beneden gaan als jij? Dan is het enige wat ik te zeggen heb, dat het geen zin heeft om de cursus opnieuw te doen, want het bewijst dat je niets leert, het bewijst dat je het moment bent, en dat moment is niet vanuit het hart. Dat moment is niet in het hier en nu, ben je aan het doen? “Omdat iedereen het doet, dus ik ga het ook doen. En laten we gaan en het doen!” En dan eindigt de cursus, je hebt niets geleerd, omdat je het niet uit je hart deed, je deed het gewoon omdat de meesten het deden. Waarom heb je het gedaan? “Oh, ik weet het niet, ik deed het omdat iedereen het deed. Echt waar. En je hebt niets geleerd.
Dus mijn broeders, welk pad volgen jullie nu? Stel jezelf deze vraag. Pas je alles toe wat je geleerd hebt? Houdt u werkelijk een wandel vol van alleen maar goede dingen, van alleen maar spreken, van niet oordelen over een broeder, van niet bekritiseren, van niet neerzien op de broeder, van niet discrimineren, doet u dit alles? Lieg alsjeblieft niet tegen jezelf.
Ik zou zeggen dat al diegenen die hier nu naar mij luisteren, slechts enkelen doen dit allemaal. Een paar, ik zal zeggen heel weinig. Ik zou zeggen dat je zelfs op je vingers kunt natellen. Waarom is dat? Omdat je alles vergeet wat je leert. Terwijl je leert, ben je opgewonden, blij, op de top. Als de cursus voorbij is, is het voorbij, je vergeet alles, je maakt weer dezelfde fouten, je maakt weer dezelfde versprekingen die tijdens de cursus zijn verholpen. Dan zullen sommigen van jullie vragen: “Welke cursus? Wat heb ik gemist? Wat moet ik doen, waar is de cursus?”
Je begrijpt het. Wat zei ik nou net? Je hebt er niet eens aandacht aan besteed. Wil je weten waar de cursus is? Luister nog eens naar de video. Begrijp je hoe je bent? Jullie zijn net mieren, die suiker aanvallen. “Waar is de suiker, waar is de suiker, waar is de suiker? Ik heb het gevonden.” Jullie gaan allemaal voor de suiker. Waarom nu voor suiker gaan? Voor mieren is het een deel van hun wezen, niet voor jou, jij kan andere keuzes hebben. Dus je rent altijd naar wat iemand anders ook rent. Het hart wordt nooit gehoord.
“Iedereen is aan het rennen. Maar ik ben niet in de stemming”. Perfect, luister naar je wil, je hart zegt: “Nee, je hebt dit niet nodig of dit is niet jouw moment om dit te doen”. Maar zij die volhouden, “Nee, ik ga, iedereen gaat, ik ga ook.” En dan doe je het en uiteindelijk vraag je je af: “Ik heb niets geleerd, waarom?” Ten eerste omdat je er niet was met je hart, ten tweede misschien omdat het niet jouw moment was, misschien omdat je er niet klaar voor was, je deed het omdat iedereen het deed en wat heb je gekregen? Nog één, misschien een papier opgehoopt in een lade, een techniek niet begrepen, omdat je het niet vanuit je hart deed, het was niet jouw moment.
Ja, mijn broeders, jullie hebben nog veel te leren, en wat erger is, de grote meerderheid hier denkt dat ze daarboven staan. Ik zou zelfs zeggen dat er velen zijn die denken dat zij de vijftig al gepasseerd zijn omdat zij het zo goed hebben. Je hebt het zo mis. Weinigen zijn er gekomen, weinigen hebben de tiende verdieping verlaten. Want totdat je alle informatie hebt geleerd die je hebt gekregen, ga je niet weg. Het is alsof je een ladder opgaat en de volgende dag weer naar beneden komt. En dan ga je weer omhoog en dan ga je weer naar beneden, en dan ga je weer omhoog en dan ga je weer naar beneden. Net als die kleine diertjes die in een kooi rondrennen en je dat zo schattig vindt, kijken hoe ze denken dat ze ergens komen, om er uit te komen, niet om je uit te lachen.
Je bent dat kleine dier dat op dat wiel loopt, denkend dat je ergens komt en dat is niet zo, je bent op dezelfde plaats. Je verlaat de plaats pas op de dag dat je leert, maar leer uit het hart, leer diep, alles wat je geleerd wordt. Dan zal ik zeggen dat je zelfs in staat zult zijn om de deur van de kooi te openen, want dat kleine wieltje, je zult je er al van bewust zijn dat het je nergens brengt. En wat moet je doen?
Bevrijd jezelf, bevrijd jezelf van alles wat je geleerd hebt en waarvan je dacht dat het goed was. Gooi dat allemaal weg, leer alles nieuw. Dan zal ik je vertellen dat elke trap die je beklimt, de volgende dag weer een verdieping hoger gaat, niet meer naar beneden. En dan kan je zelfs heel snel de vijftigste verdieping bereiken. En wat meer is, je zou het zelfs kunnen halen.
