Beste zonen en dochters van de planeet Aarde! IK BEN SANANDA!
Te zeggen dat het met grote vreugde is dat ik hier weer ben is repetitief, ja dat is het, maar ik kan niet anders dan uitdrukken wat ik voel. Mijn hart wordt steeds meer verlicht door het licht van deze prachtige planeet te ontvangen. Het licht van de zon van Alcyon bevindt zich volledig in de atmosfeer van de planeet Aarde. De planeet is een grote bal van licht, heel veel licht. Maar het lijkt erop dat velen nog steeds volhouden dit Licht niet te willen zien, vasthoudend aan alles wat hun beschaving heeft gebracht tot het punt waarop het nu is.
Het is jammer! De ondeugden, de kortstondige genoegens, alles wat het bewustzijn van het moment wegneemt en een ijdel en totaal zinloos bewustzijn brengt, is wat velen op jullie planeet zoeken. Het gevoel van Liefde wordt gebagatelliseerd; er is alleen plezier. Er is geen overgave van sentiment, er is alleen het moment. Denk niet dat ik melancholisch of verdrietig ben, ik kan zeggen dat ik op een bepaalde manier verdrietig ben, ja, omdat ik zou willen dat de hele mensheid vandaag samen vibreert met het Licht dat er is; om op het pad van evolutie te zijn; om op het pad van ascensie te zijn.
Maar helaas dringen velen hun eigen ideeën op, zonder zich te bekommeren om wat de ander voelt; het is wat zij denken dat waarde heeft. Er is geen respect voor de ander. Dit maakt me echt verdrietig. In deze lange reis van dit hele proces dat bijna ten einde is, ben ik erin geslaagd de ogen van velen te openen, hen de waarheid te doen inzien en hen het juiste pad te doen kiezen; dit maakt mij uiterst gelukkig, omdat ik weet dat deze zielen, deze zonen en dochters, zeer binnenkort samen met mij zullen zijn, verenigd in één groot hart.
Helaas kan ik niet van iedereen hetzelfde zeggen. Velen spreken met woorden dat zij liefhebben; zij hebben lief met woorden, niet met gebaren, niet met houdingen, niet met gevoelens. Ze hebben lief op een verwrongen manier, totaal anders dan de betekenis die liefde werkelijk is. Ieder van jullie heeft op dit moment veel gevoelens in zijn hoofd en hart; goede gevoelens, slechte gevoelens. Dus vraag ik ieder van jullie: Welke kant van de weegschaal is zwaarder? Aan welke kant sta je vandaag? Vooral positieve gevoelens, of vooral negatieve gevoelens?
Het ego wordt graag in de watten gelegd, wil graag bewierookt worden, en als dat niet gebeurt, komt het ego met volle kracht in opstand en brengt zijn standpunten naar voren, die meestal niet positief zijn. Velen zijn vandaag zo, vinden hun eigen beslissingen, meningen, inzichten, en manifesteren, waarbij ze het ego weer laten opblazen. Het ego is vaak als dat kind dat een cadeautje wil krijgen; het wil dat cadeautje. Maar om de een of andere reden denken degenen die het geschenk zullen geven dat zij een groter geschenk kunnen geven, maar het ego van dat kind wil wat het wilde. Dus als het kind het veel betere cadeau krijgt, krijgt het driftbuien, huilt het, vecht het, omdat het niet is wat hij wilde, hij wilde dat andere cadeau.
Ook al is het een veel beter cadeau, hij beseft het niet, hij blijft zeuren en wil wat hij wilde. Zo werkt het ego. Het verblindt je begrip omdat je het wilt zoals je het wilt; je wilt niets anders, ook al is het beter. Dus stel ik hier een vraag: Welk cadeau zou iedereen op de planeet plezieren? Iedereen zonder uitzondering. Ik antwoord: geen, want zelfs al was het het mooiste geschenk, er zou er een zijn die zou klagen, hij zou het niet leuk vinden; hij zou willen wat hij wilde.
Dat is het menselijk ego. Jullie moeten je nog steeds bevrijden van de valstrikken van het ego. Je moet leren zien met liefde, met de ogen van de liefde, niet met de ogen van het ego. Er is nog een lange weg te gaan, want het is niet gemakkelijk om de macht van het ego te verliezen; het is sterk, dominant, onverzettelijk en op sommige momenten kan het je geest domineren en ieder van jullie van het pad van de liefde, alleen de liefde, afleiden.
Jullie willen verandering, jullie willen een betere wereld, maar jullie zijn zelf niet veranderd; jullie laten je nog steeds meeslepen door het ego en in de Nieuwe Wereld kan er geen ego zijn, want er is geen Ik, er is het geheel. Jij bestaat voor het geheel en het geheel bestaat voor jou. Zo werkt de Vijfde Dimensie. Dus zolang je het ego vibreert zal de weg traag, langzaam, heel moeilijk worden, zodat je leert het ego te ontkennen, niet alleen aan jezelf te denken maar naar het geheel te kijken.
Mijn zonen en dochters, de verandering in deze wereld is aan ieder van jullie. Als jullie vandaag, als geheel, zouden besluiten om al het kwaad van deze planeet te elimineren, zouden jullie slagen, en zou de aarde onmiddellijk opstijgen omdat iedereen met liefde zou vibreren. En waarom gebeurt dat niet? Want iedereen is gericht op zichzelf, op zijn eigen behoeften, op zijn eigen verlangens, op zijn eigen wensen, niet op het Al. Zolang deze houding heerst in de geest van ieder van jullie op de planeet, schuift de ascentie steeds verder weg; niet die van Gaia, want Gaia heeft een vaste tijd en wanneer de dag komt, zal zij ascentreren, met of zonder jullie. Wie er op dat moment in geslaagd is om het ego uit te schakelen, om niet langer ik te zijn en Alles te worden, zal met haar meegaan.
Daarom wordt jullie wereld niet beter en daarom is deze massa op dit moment zo met jullie verbonden, omdat zij weet hoe zij ego’s moet manipuleren; zij brengt in jullie geest wat het ego wil horen, wat het ego wil denken en jullie sluiten je daarbij aan. En dat is de wereld waarin jij leeft. Het is aan ieder van jullie om het ego terzijde te schuiven, en door dit te doen manipuleert deze massa jullie niet langer, omdat jullie ophouden alleen aan jezelf te denken om aan het Al te denken en deze massa geen mogelijkheid heeft om te handelen.
Hoe is je hart nu, denk je aan jezelf of denk je aan het Al? Wat is jouw interpretatie van wat er om je heen is? Wilt u klagen, wilt u betwisten, voelt u zich benadeeld? Dit is je ego dat praat; het voelt zich zo gevoed door deze massa die er is. Nu is het aan jou om de ideeën van het ego te overwinnen, en op te houden alleen aan jezelf te denken.
De reis, mijn zonen en dochters, is niet gemakkelijk. Het is als een grote klim, waarbij de haak die je aan de berg vasthoudt vaak niet sterk genoeg is om je vast te houden en je valt. Je kunt een paar meter vallen en je kunt veel vallen; om nog maar te zwijgen van het feit dat je jezelf veel pijn kunt doen. Maar waarom was dat ijzer niet sterk genoeg om je vast te houden? De kracht die je op de berg zet. Je plaatste hem niet met kracht, met klauw. Dat is jouw manier.
Je denkt dat je zweeft, je gelooft dat je op het juiste pad bent en je slaat die spijker niet diep genoeg in de berg om je daar te houden en je valt; je valt in trilling, je valt in gedachte en je moet blijven klimmen als dat je wens is of je kunt je gewoon laten vallen, het is veel gemakkelijker om naar beneden te komen, het gaat sneller. Het is aan eenieder om te beslissen: om nagels te planten die sterk en diep genoeg zijn om je op dat punt van de wandeling te ondersteunen of om alles oppervlakkig te doen en wanneer je op dat punt aankomt ondersteunt het je niet en val je. Hoe plant u uw nagels in de berg? Met moed, met geloof, met zekerheid of door te tikken?
Het is een feit om over na te denken. Waar houden jullie jezelf voor de gek, denkend dat je klaar genoeg bent, maar als je op dat punt komt glijd je uit, de spijker komt los, waarom? Omdat je er niet klaar voor was, ben je teruggegaan naar waar je trillingen je brachten. Begrijp één ding, je denkt dat je ons voor de gek hebt, en ik zeg één heel belangrijk ding, denk niet aan ons. We volgen jouw pad niet. Ieder creëert zijn eigen weg. Als het sterk is, als het klopt, zitten de nagels diep, en ga je omhoog, altijd. Nu, als je niet voorzichtig bent met de nagels, val je, maar ik ben het niet, noch enig ander Wezen van Licht, die je heeft laten vallen; jij bent het, met je beslissingen, met je gedachten, met je vibraties.
Dus denk niet dat je ons voor de gek houdt, je houdt jezelf voor de gek. Hou jezelf niet voor de gek. Kijk eerlijk naar je eigen wandel. Het zegt veel over je. Heel veel. Geef het universum niet de schuld van je moeilijkheden, die zijn door jou gecreëerd. Op een gegeven moment werden ze gecreëerd. Dit is wat velen weigeren te zien en denken dat hen altijd onrecht wordt aangedaan, en het ego houdt ervan dit aan te trekken. Laten we proberen onszelf niet langer voor de gek te houden? Stop, voel, kijk hoe de wandeling is geweest? Moeilijk, maar zegevierend. In zekere zin ben je op de goede weg. Nu, als je pad op en neer gaat, straal je dit uit, niemand anders; niemand anders is de schuldige dan jezelf.
Laat ieder van jullie op dit moment terugkijken en het pad zien dat je al hebt bewandeld. “Ah, maar het pad is erg moeilijk geweest!” In hoeverre doe je niet moeilijk? In hoeverre handel je niet alleen met het ego? Klagen, vloeken, hoe ver? Stop met achterom kijken. Het is tijd om naar voren of naar boven te kijken, zoals je wilt. Je hebt een rotsachtig pad bewandeld tot hier, maar vanaf nu kan het een glad pad zijn, met bloemen en zonder doornen, je hoeft het alleen maar te trillen; je hoeft het alleen maar te willen.
Maar niet alleen voor je eigen bestwil. Een weg volgen die schoon, bloemrijk en zonder doornen is voor jou, maar ook voor het Al. Dan garandeer ik je dat je pad nieuwe richtingen inslaat, want je stopt met op jezelf neer te kijken, je begint vooruit te kijken, en als je vooruit kijkt zie je het Al. Dan zie je een bloemrijk pad zonder doornen voor iedereen. Dit is het geheim.
De wandeling gaat door, niemand wordt gestopt tenzij ze willen stoppen. Dus ik laat deze boodschap achter als een kleine waarschuwing: Pas op voor het ego, wees heel voorzichtig, want het is lastig. En het leidt je vaak naar onverwachte paden.
