Lieve broeders! IK BEN ADAMA!
Naar aanleiding van onze reis geef ik commentaar op hoofdstuk 7 van boek één van Telos.
Dit hoofdstuk gaat over onze kinderen. Er is een groot verschil in de geboorte van onze kinderen. Een nieuw wezen op de wereld zetten, zoals jullie spreken, is iets met een grote verantwoordelijkheid, het is iets wat zeer gewenst en gepland is. In Telos is de geboorte van kinderen niet toegestaan als ze niet gepland en gewenst zijn, en als het voor de evolutie van het Al is. Ik zal hier niet in detail treden over hoe het gebeurt, want dat staat in het boek.
Ik wil alleen iets zeggen over wat er in deze wereld met jullie kinderen is gedaan. Jullie kinderen ervaren vaak niet meer wat het is om kind te zijn. Ze hebben plichten, verplichtingen, activiteiten, vaak nog vermoeiender dan voor jullie volwassenen. Kinderen zijn kleine kinderen omdat ze van jongs af aan geleerd wordt om beter te zijn; beter dan hun vriend, beter dan de ander, beter in alles.
Kinderen krijgen niet het recht om te kiezen, het recht om te doen wat ze willen doen, wat op dat moment kan betekenen dat ze niets doen. Onderwijs in hun wereld verbreedt de kennis niet, verbreedt het vermogen om te leven, om te overleven, om te doen wat ze leuk vinden niet. Het is alsof er verschillende boeken worden genomen en allemaal in de geest van een kind worden gestopt. Zullen ze daar allemaal gebruik van maken? Ik zou zeggen van niet, want naar school gaan wordt vervelend, saai, en kinderen brengen die tijd uiteindelijk door omdat het moet, omdat hun maatschappij hen daartoe verplicht.
Het zijn geen kinderen binnen het spectrum van het woord. En jullie, ouders, leggen je kinderen, naast school, dat al saai en vermoeiend is, een reeks verplichtingen, regels op, zodat dat kind in alles de beste wordt, zodat je zoon of dochter iemand is die opvalt in de maatschappij. Ze leggen het kind activiteiten op die het vaak niet kan vervullen. Waarom? Niet omdat het kind niet capabel is, maar omdat dit niet het pad van de ziel van het kind is, het wordt opgelegd door de wil van een vader of moeder die vaak willen dat het kind hun eigen pad volgt, niet wat het kind echt wil.
Vandaag zijn jullie kinderen in onbalans omdat de zielen die hier zijn gekomen zielen zijn die pure onvoorwaardelijke liefde zijn en ze kunnen een wereld niet begrijpen die zo gewelddadig is en zo vol betekenisloze regels die aan hen worden opgelegd en ze reageren hierop. Dus wordt jullie kinderen een reeks ziekten opgedrongen om ze binnen datgene te houden wat de maatschappij hen oplegt. En zo heb je je kinderen opgevoed. Veel kinderen hebben het hoogtepunt van stress omdat ze een werkdruk hebben die vaak onmogelijk te vervullen is, vooral voor een kind. Hoe komt dat? Omdat de vader, moeder of verzorger niet de moeite wil nemen om voor dat kind te zorgen, het op te voeden, het lief te hebben.
Dan vult ze haar tijd met activiteiten voor iemand anders om dit te doen, voor iemand anders om op te voeden, voor iemand anders om les te geven. Ze gooien de verantwoordelijkheid voor de opvoeding op anderen waar de rol van een vader en moeder dat niet is. We moeten ervoor zorgen dat onze kinderen geliefd en gerespecteerd opgroeien, en als ik dit zeg, niet verwend, en doen wat ze willen.
Kinderen moeten opgevoed en onderwezen worden en ouders willen daar tegenwoordig geen tijd meer aan verspillen. En veel jonge mensen, die kort geleden nog kinderen waren, zijn vandaag de dag verloren, omdat ze niet op het juiste moment liefde hebben ontvangen. Dus houden ze niet van zichzelf en houden ze niet van hun naaste. Ze zijn wispelturig, ze zijn leeg, ze zijn volledig losgekoppeld van elk gevoel van saamhorigheid en familie.
Er zal in de toekomst een tijd komen dat jullie kinderen zich zullen herinneren waarvoor ze hier gekomen zijn, en velen zullen zich van hun ouders afkeren omdat ze in hen niet degenen zien van wie ze verwachtten dat ze liefde en genegenheid zouden ontvangen, en ze zullen verwelkomd worden door vele ouders die integendeel weten hoe ze van hun kinderen moeten houden. Dit zal een moeilijke tijd zijn voor velen op de planeet, maar ik verzeker jullie dat de kinderen, geëvolueerde zielen die vandaag geïncarneerd zijn, niet in de Derde Dimensie zullen blijven vanwege de ouders die ze hebben. Dit zal niet gebeuren, en dan zal het voor veel ouders te laat zijn om te beseffen hoeveel tijd ze hebben verspild met zo’n geëvolueerde ziel die heel goed in staat was om hen zoveel te leren, maar die ze niet in staat waren om te leren of te respecteren.
Degenen die van hun kinderen houden, die respect hebben en die handelen als vader en moeder die onderwijs en liefde geven, zullen hun kinderen aan hun zijde hebben, ze zullen samen ascenderen; nu zullen degenen die geen correct pad voor hun kinderen uitwerken van hen gescheiden worden, omdat we niet zullen toestaan dat geëvolueerde zielen die hier met een missie kwamen, verloren gaan door het egoïsme en gebrek aan liefde van hun ouders.
Deze woorden zijn niet bedoeld om angst te zaaien, want wie zijn kinderen liefheeft en respecteert, heeft niets te vrezen. Het probleem zijn degenen die kinderen hebben alleen maar om ze te hebben, die niet weten wat het is om van een kind te houden, die niet weten wat het is om een kind op te voeden, die niet weten wat familie is. Tot slot wil ik nog zeggen: respecteer je kinderen, laat ze kind zijn, maak ze niet voortijdig volwassen.
Zoals het boek zegt: ja, onze kinderen kijken naar jullie televisieprogramma’s, alles is niet verloren, maar we weten hoe we die programma’s moeten kiezen die evolutionair zijn, die belangrijk zijn om te begrijpen. Dus weet ook hoe je dat moet doen. Maar vergeet vooral nooit dat kinderen een kinderleven moeten hebben, niet het leven van een volwassene.
Vertaald door I. Nomden
