Beste broeders van planeet Aarde! WIJ ZIJN DE ATLANTIËRS!

Ieder moment, iedere seconde, binnen de lineaire tijd van de Aarde, beweegt de planeet zich richting ascensie. En daarmee ook al diegenen wier harten bijna klaar zijn om daar te komen. Zoals we in de Derde Dimensie zouden zeggen: “We zijn er bijna. Het duurt niet lang meer! We kunnen de kracht of de hoop niet verliezen.”

Wanneer je een moment van twijfel hebt, een moment van vermoeidheid, een moment dat je alles effectief weg wilt gooien; zie jezelf in een grote open zee, zwemmend, met maar één richting: een klein eiland dat precies daar voor je ligt.

In eerste instantie heeft dat eiland niets. Je kijkt en ziet alleen maar vegetatie, zand, bergen, sommige dieren die op het zand lopen; een zeer vertrouwde omgeving. Maar wat zou je jezelf in eerste instantie afvragen:? “Wat doe ik hier midden in de zee, zwemmen? Waarom heb ik hiervoor gekozen? Om op een eiland aan te komen dat lijkt op alles waar ik al op woon of ooit heb gewoond?”

Maar jij bent er. Op een gegeven moment ben je de zee in gedoken om dit eiland te vinden. En nee, het was niet één, maar een zwemreis. Je bent soms gestopt, een voorraad aangeslagen, jezelf gevoed. En dan duik je weer en zwem je weer, in de overtuiging dat je dit eiland zou vinden. En vandaag verschijnt het al aan de horizon.

Tenminste je hebt de reis niet gemist; je hebt het eiland gevonden; je gaat er naartoe. Maar hij gedraagt zich vreemd, want het lijkt erop dat hoe meer je zwemt, hoe meer hij weggaat. En tegelijkertijd zijn er dagen waarop je zwemt van vreugde, zwemt van enthousiasme en het lijkt alsof het daar is, op slechts een paar slagen afstand.

Dus ik zou zeggen: dit is de wandeling. Je zwemt het onbekende tegemoet; naar een wereld die ze zich voorstellen, maar zeker niet weten hoe die is. Sommigen hebben zelfs enkele visioenen gehad; Ze hebben zelfs meer kennis, maar de overgrote meerderheid heeft geen idee.

Dus ik zou je dit willen vertellen: elke slag is de moeite waard. En als je aan het zwemmen bent en het eiland lijkt weg te trekken, komt dat doordat je je geest hebt laten vullen met ontmoediging, vermoeidheid en twijfels. Een van die vragen die het ego begint te stellen: ‘Waarom ben je hierin verwikkeld? Kijk waar je bent? Stop, laat iemand je redden. Ga naar huis.’

Ja, dit is het ego dat spreekt. Omdat het ego niet houdt van iets dat nieuw is en dat gevaar met zich mee kan brengen. Hij houdt van comfort, de comfortzone, wat hij al weet; van alle wegen, paden die je al hebt gelopen en die hij al heeft opgeslagen.

Maar waarom sprong jij in het water? Je zou vandaag zelfs kunnen antwoorden: ‘Ik weet het niet meer. Ik weet alleen dat ik in het water wilde springen en aan deze reis wilde beginnen om dit eiland te vinden.’ Interessant! Was het een oproep vanuit het hart? Was het een oproep van de ziel? Dat geeft je die zekerheid: ‘Je zult dit eiland vinden. En hoe meer je erin gelooft, hoe dichter je erbij komt.’

En dat is het, mijn broeders. Wees gerust: je komt er wel. En zoals al is gezegd, zelfs degenen die geen voet op het eiland kunnen zetten, zullen al een lange afstand hebben afgelegd en niet terugkeren naar hun vertrekpunt. Ze zullen doorgaan, in een andere bol, in een ander leven; maar met de zekerheid dat het niet lang zal duren voordat datzelfde eiland ergens in het universum wordt gevonden. Er gaat niets verloren. De evolutie van je ziel gaat nooit verloren. Tenzij je je omdraait en in de tegenovergestelde richting begint te lopen. Er is dan niets te doen. Als je wilt, keer je bijna terug naar het punt van herkomst. Niet fysiek; maar energetisch verlies je alles.

Dus op dit moment is het geen tijd voor vermoeidheid, geen tijd voor ontmoediging, geen tijd voor zoveel vragen: “Wat heb ik hiervan geleerd?” Laat je ego niet spreken, want je hebt veel gewonnen. Je kreeg bewustzijn, je kreeg nieuwe gewoonten, nieuwe gedachten, een nieuwe houding, je spreekt woorden op een andere manier uit. Weet je zeker dat je niets gewonnen hebt? Of ben jij een van degenen die iets tastbaars nodig hebben om te geloven?

Dus ik zeg je dat je iets tastbaars niet zult hebben. Omdat alles subtiel is. Alles is energie. Alles is de kracht van Liefde, de kracht van Licht. Hier zit geen voelbaarheid in. Je kunt ze op geen enkele manier aanraken, je kunt ze op geen enkele manier meten. Ja, je meet het, in je eigen transformatie. Kijk dus naar jezelf, maar kijk naar jezelf met de ogen van Liefde. En je zult zien hoeveel je veranderd bent, hoeveel je getransformeerd hebt, hoe weinig je nog hebt van dat wezen dat je ooit was.

Hoeveel vergeving, hoeveel om vergeving vragen. En ze brachten allemaal Licht in zijn ziel. Dit is het moment. Geef niet op, wees niet ontmoedigd. Alles lijkt kalm, maar alles kookt, kookt van verandering. Het koken van een vloeistof veroorzaakt de chaotische beweging van moleculen, die in damp veranderen. Je bevindt je in deze kokende vloeistof. Niet binnen de concepten van de aarde die brandt, pijn doet, pijn doet, maar binnen een ziedende beweging van energie. En jij zit daarbinnen, terwijl je wordt samengedrukt, verwrongen, getrokken, uitgerekt; alle bewegingen.

Nee, je verandert niet in damp; maar jullie zullen transformeren in subtiele wezens, geschikt voor de Vijfde Dimensie. Wil je deze voorstelling missen? Wil je alles kwijt waar je al in hebt gezwommen? Gaan ze zoveel jaren van toewijding, toewijding en leren weggooien, alleen maar omdat het eiland komt en gaat? Maar je kunt het eiland al zien. O, zie je het nog niet? Dus geloof me, velen zijn dat al. Vervolg je reis en je zult het ook zien.

Het is op deze manier, mijn broeders, dat de ascensie zal plaatsvinden. Mis geen enkele slag tijdens het zwemmen. Elk van hen brengt je dichter bij het moment. Elk van hen verhoogt zijn Lichtquotiënt. En de zee is ruw, ja. Het is zoals ik al zei, het kookt, het kookt. Is zwemmen vermoeiend? Stop. Ontspannen. Je weet dat je niet zult verdrinken of zinken. Geloof gewoon in je hart en je zult urenlang blijven zweven, rusten, ademhalen en kracht opdoen voor de volgende slagen.

Wees niet ontmoedigd, geef niet op. En je zult daar aankomen.

Voor de Code van Licht van vandaag laat ik de volgende zinnen staan:

“De reis zit vol obstakels.

De reis zit vol verrassingen.

Maar waar wil ik naartoe?

Absoluut mijn evolutie.”

Zeg na deze zinnen het volgende woord: Matemprópetum! Matempropetum! Matempropetum!

Moeilijk woord toch? Maar elke lettergreep ervan heeft een hoeveelheid energie. We vormen hier geen woorden die voor u logisch zijn. Dit zijn woorden die energie verenigen in elke lettergreep. En de kracht van de gevormde energie komt overeen met onze kracht, met ons heden, met ieder van jullie die de Codes van Licht volgt, voor jullie eigen reis, voor jullie ascensie.

Probeer het niet te begrijpen. Zeg het gewoon vanuit je hart. En jij activeert onze energie: de energie van de Atlantiërs. Een krachtige energie, en je zult het snel weten.