Lieve broeders en zusters van planeet Aarde! IK BEN ASHTAR SHERAN!

We naderen beslissende momenten, momenten waar iedereen op de planeet lang naar heeft uitgekeken. Maar het lijkt me dat sommigen er niet echt klaar voor zijn.

Dit is geen tijd voor angst of vrees voor wat dan ook. Dit is een tijd voor pure overgave aan het Licht en aan de gebeurtenissen die zich ontvouwen.

De reis van vele zielen op deze planeet is gebouwd op lijden. Hoe meer lijden, hoe meer pijn, hoe meer woede, hoe meer wraak. En dit is lange tijd het pad geweest dat veel zielen hier bewandelden: lijden uitlokken, pijn uitlokken, ongeacht wat anderen voelen of wie ze zijn.

Ik herinner me dit hier niet als een zwaard gericht op jullie harten. Er is geen oordeel over iets wat al gedaan is. Dit waren andere tijden, andere tijdperken, andere gebruiken, andere ideeën. En een tijd volledig ondergedompeld in duisternis. Maar jullie hebben dit alles bewaard.

Het Licht heeft deze planeet nooit verlaten en heeft altijd vertegenwoordigers gehad die haar hebben laten groeien en in balans hebben gebracht. “Balans?” zullen velen vragen. Kijk naar het verleden en kijk naar het heden. Er is een verschil, toch? Maar we kunnen bevestigen dat de centrale lijn blijft. Want lijden is nog steeds het doel, voor iedereen op de planeet. Hoe meer lijden, hoe meer angst, hoe beter. Hoe meer laagvibrerende energie groeit, en degenen die haar stimuleren, groeien mee.

Broeders, ik zou jullie willen vertellen dat jullie slechts het topje van de ijsberg kennen. De waarheden zullen nog steeds bovenkomen. Het zullen geen mooie waarheden zijn; het zullen diepgaande waarheden zijn die jullie letterlijk zullen verscheuren, omdat jullie je zo lang bedrogen hebben gevoeld.

Daar komt nog de angst, de vrees, bij voor hoe alles zich zal ontvouwen. Hoe zal de ascensie eruitzien? Hoe zal de uiteindelijke transitie van de planeet en van jullie eruitzien? Hoeveel mensen zullen vertrekken? Hoe zullen ze vertrekken? Ik zou ieder van jullie willen vragen om te stoppen met kind te zijn en te stoppen met fantaseren over de momenten die komen gaan.

We hebben nooit gezegd dat het een gemakkelijk en mooi proces zou zijn. Het zal prachtig zijn na de ascensie; daar bestaat geen twijfel over. Jullie zullen in een wereld zijn die jullie nooit hebben ervaren, niets ervan. Ik herhaal, niets. Jullie zullen een lange tijd nodig hebben om je aan te passen aan zoveel zegeningen. Maar totdat jullie daar zijn, is er een lange weg. En het zal geen mooie weg zijn.

Maar dan stel ik een vraag: Stel dat ik hier vandaag zou komen en zou zeggen: Op die en die dag zal dit gebeuren. Op die en die dag zal dat gebeuren. Oh, en met de details van wat er op die dag zal gebeuren, wat zou je dan doen? Zou je wanhopen? Zou iedereen van de ene plek naar de andere rennen en chaos op de planeet veroorzaken? Dat is het resultaat: chaos.

Wat hebben we al die tijd gedaan? Rond de tafel zitten en gewoon praten? Strategieën bedenken op papier? Nee. Elke seconde kiezen we een tijdlijn. En deze keuze is altijd degene die de meeste resultaten en het minste lijden oplevert. Wij zijn geen voorstanders van wat zij hebben gecreëerd. Wij zijn voorstanders van Liefde, niet van lijden, niet van pijn.

Nu, doe dit allemaal niet af als een kinderverhaal, want dat zal het niet zijn. Dus waarom zou je je zorgen maken over wat er daarbuiten in het universum gebeurt? Waarom zou je je concentreren op de baan van een ster die de planeet nadert? Je voegt alleen maar meer angst toe aan alle angst die je al voelt. En wat gebeurt er met je vibratie? Het daalt steeds meer.

Begrijp dat er nog steeds sprake is van manipulatie van het nieuws. Zoals ik al eerder zei, de dag dat onze schepen verschijnen, zal jullie media simpelweg chaos veroorzaken op de planeet, want het nieuws zal zijn: “Buitenaardse invasie!” En velen van jullie, zelfs degenen die beweren er klaar voor te zijn, zullen in de val trappen.

Dus, wat is de oplossing om alles wat eraan komt het hoofd te bieden? Jezelf in een bubbel plaatsen? Of de struisvogel imiteren en je hoofd in de grond begraven, zodat je niets ziet, niets hoort en alleen je lichaam laat voelen? Wat is het antwoord? Of het antwoord zou heel simpel zijn: laat het gebeuren. Leef in het moment.

Deze planeet is een beetje groot, toch? Dus het zal geen druppel in de oceaan aan de andere kant zijn die je hier zal doen schudden. We hebben het al eerder gezegd, en ik zeg het nog een keer: iedereen zal zijn waar hij moet zijn. Dus wat is het nut van angst, vrees en bezorgdheid? Ja, het is preoccupatie. Je bent bezig met iets dat nog niet is gebeurd en waarvan het niet zeker is dat het ooit zal gebeuren.

Dus ik zou tegen ieder van jullie willen zeggen: wanneer de angst te groot is, wanneer vrees je lichaam en geest overneemt, is er maar één toevluchtsoord: je Goddelijke Aanwezigheid, je Innerlijke Tempel. Dit is je veilige haven, want daar zal geen energie je bereiken; en je zult klaar zijn om te ervaren wat er ook op je pad komt. Wat het ook mag zijn.

Zovelen blijven denken dat het onzin is. “Oh, dat is onzin.” Dus blijf zo denken. Doe het tegenovergestelde. Kies het hoogste gebouw in je stad, ga daar zitten en kijk naar de lucht om te zien wat er gaat gebeuren. Eet niet, slaap niet, doe niets, kijk gewoon toe. Want alles komt uit de lucht. Wie zei dat? Wie zei dat processen van buitenaf komen? Je hebt het helemaal mis.

Dus, weet hoe je in dit moment moet leven. Je preoccupatie zal niets veranderen, niets gemakkelijker maken of de impact ervan verminderen. Het moment is het heden. Want met elke stap die je zet richting het Licht, absorbeer je minder energie uit chaos. Je wordt er bijna immuun voor.

Dus, wat kies je? Daarboven in het gebouw blijven, kijken, observeren, je verbinden met alles wat er gezegd wordt, of proberen je weg te vinden naar je Goddelijke Aanwezigheid? De keuze is aan jou. Ieder van jullie heeft de macht om te kiezen. Dus doe het. Niets meer.

Voor de Lichtcode van vandaag laat ik je achter met de volgende zinnen:

“De reis naar het onbepaalde is langzaam,

maar het moet een diepgaande reis zijn.

Want hoe dichter ik bij ascensie kom,

hoe meer ik als ziel evolueer.”

Na deze zinnen zeg je het volgende woord: Letogenitum! Letogenitum! Letogenitum!

Er valt niet veel te zeggen, mijn broeders. Er is veel te doen. Er is veel te ontwikkelen. Dus zoek dit pad, evolutie, en vergeet wat er nog meer komt. Misschien is dit bezoek niet voor jou, maar voor degenen die erop wachten.