Lieve broeders en zusters van planeet Aarde! IK BEN ASHTAR SHERAN!

Elk moment dat ik hier kom, breng ik veel liefde en vrede met me mee in de harten van degenen die hier op dit moment zijn.

Hoe kun je lijden loslaten? Hoe kun je het achter je laten? Hoe kun je je van lijden verwijderen? Hoe kun je voorkomen dat het je bereikt?

Angst, onzekerheid, gebrek aan vertrouwen… zijn als de gist die je aan brooddeeg toevoegt en die het laat rijzen. Hoe meer je lijden accepteert, vibreert, verheft en je erin onderdompelt, hoe meer het groeit. En het wordt steeds meer een bijna onbereikbaar, onwrikbaar monster.

Waar je je ook op concentreert, je voedt het met energie. Leer dit. Alles. Wat varieert, is het type energie. Dus, als je naar iets kijkt en ervan droomt dat je het ooit zult hebben, en het straalt een energie van vibratie uit, van vreugde, alsof je er al mee leeft, dan concentreer je je erop. En je stopt er positieve energie in. En die werd het universum in gestuurd.

En zo nu en dan ga je erheen en besteed je aandacht aan die energie; aan dat object; aan die focus. En het universum voedt het steeds meer. Maar het is iets goeds. En elke keer dat je eraan denkt ermee te leven, word je vervuld van vreugde, vervuld van Licht, vervuld van Liefde. En dat deeg groeit, omdat je je erop concentreert. Maar zonder angst. Zonder wanhoop. Het levert het universum het juiste moment voor de oogst.

Je weet niet wanneer het zal komen. Ik zou zeggen dat je niet eens weet of het zal komen. Maar je voedt het; je voegt er steeds meer gist aan toe. En elke keer dat je eraan denkt, groeit de vreugde. Je creëert dus iets dat, als het terugkomt, heel goed voor je zal zijn.

Laten we nu eens naar de andere kant kijken. Je hebt een probleem. En dus maak je er een punt van om dit probleem aan iedereen die je tegenkomt te vertellen. Omdat je een arme ziel bent die lijdt. Dus je moet je lijden verspreiden, zodat anderen medelijden met je zullen hebben.

Dus, aan iedereen aan wie je je lijden vertelt, verspreid je het, en het groeit, krijgt vorm. En het wordt gaandeweg alleen maar ingewikkelder. Maar je vertelt graag je klachten, je pijn, je lijden, waardoor ze steeds groter worden. Maar tegelijkertijd klaag je: “Waarom lijd ik zo veel? Wat heb ik gedaan om dit te verdienen?” Wees gerust, je hebt iets gedaan. Niets komt zomaar terug. Er is iets van je uitgegaan, en je ontvangt het terug.

Dus, zie je hoe de dingen werken? Waar je je ook op richt, je voedt de energie. Als het iets goeds is, perfect, voed het dan veel. En de opbrengst zal steeds mooier zijn. Maar als het iets slechts is, blijf je het dan voeden? Gewoon om je ego te uiten, om te laten zien dat je een arme ziel bent, dat je lijdt, veel lijdt, dus moet je iedereen over je lijden vertellen. Je moet klagen over je lijden.

Laten we het dus begrijpen? Klagen. Wat betekent klagen? Het is vragen, smeken. Dus je klaagt over je lijden. Je schreeuwt om meer lijden. Besef je wel hoe je je eigen reis creëert? Dus als we zeggen: Leef in het huidige moment, met vreugde, met vrede in je hart, dan is dat om te voeden wat er terugkomt. Zodat de terugkomst mag zijn… al is het niet geweldig, maar in ieder geval goed.

Maar je voedt graag het negatieve. Je klaagt graag. En dan gebeurt er niets goeds. Dus in het heden zijn, elk moment bewust beleven, is het juiste zaadje planten. Want als je niet oppast, pluk je de zaadjes, misschien wel een schadelijk zaadje dat die droom zal vernietigen. En wat is dat zaadje dan? Je verspilt tijd met het voeden van wat nutteloos is, in plaats van het voeden van je dromen.

Velen denken dat dromen onzin is. Maar ik vraag velen hier: Hoeveel dromen zijn er uitgekomen? En velen zullen antwoorden: “Veel!”, omdat ze erin geloofden. Ze droomden, koesterden die droom, en vandaag zijn ze hier, leven ze deze droom, met vreugde en vrede in hun hart. Omdat ze geen tijd verspilden aan het zaaien van onkruid. Ze zaaiden vreugde. Ze zaaiden liefde. Ze zaaiden vriendelijkheid. Ze vergaten het leven van anderen en keken alleen naar hun eigen leven.

Ze verspillen geen tijd aan de oogst van hun broeders. Ze oogsten wat ze gezaaid hebben. Zorg voor je oogst. Dus, nogmaals, ik dring er bij jullie allemaal op aan: zaai hoop in de Nieuwe Wereld. Het maakt niet uit hoe deze wereld tot je komt; welk pad je ook kiest; wat je ook zult ervaren.

Je hebt een bestemming. Als ik je vertelde dat je honderd heel hoge bergen moet beklimmen om deze bestemming te bereiken, zou je dan nog steeds enthousiast zijn? Natuurlijk niet. Velen zouden twee keer nadenken: “Ik kan het niet aan om honderd bergen te beklimmen.” “O, ik denk dat ik het maar opgeef.” En velen zouden opgeven.

Maar als ik niets had gezegd, en jij je reis begon, toen je de eerste berg bereikte, en zei: “Wauw! Er is een berg te beklimmen, maar laten we gaan!”, dan zou je de berg beklimmen. En je zou beseffen dat het niet zo moeilijk was. En je zou verder lopen. En later, toen je de tweede berg bereikte, zou je je herinneren: “Oh, de eerste was makkelijk, dus laten we deze ook beklimmen.” En je zou je reis voortzetten en, zonder met je ogen te knipperen, honderd bergen beklimmen.

Zie je hoe anders het is? Zie je hoe leven in het moment belangrijker is dan weten wat er gaat komen? Wat er gaat komen helpt helemaal niet; het ondermijnt alleen maar je toewijding. Dus, leef in het moment. Zet de reis voort. Beklim zoveel bergen als nodig is. Maar met één doel: de Vijfde Dimensie bereiken. Dan zal alles de moeite waard zijn. Alles zal belangrijk zijn. Hoe moeilijk of complex het in het begin ook lijkt, alles zal belangrijk zijn om er te komen.

Het belangrijkste is dus om elk moment te beleven. Als een berg te moeilijk is, kijk dan terug naar het pad dat je al hebt afgelegd. Er komt niets op je pad dat onmogelijk te overwinnen is. Dus heb vertrouwen in jezelf en begin aan de beklimming. En hoeveel bergen je ook tegenkomt, verlies de hoop niet; verlies het vertrouwen niet. Want je hebt een doel. Je hebt een bestemming. En die bestemming zal je nooit teleurstellen.

Voor de Code van Licht van vandaag sluit ik af met de volgende zinnen:

“Op mijn reis zijn er obstakels geweest, zijn er obstakels en zullen er obstakels zijn.

Maar ik ben in staat ze allemaal te overwinnen.

Ik ben een krachtig wezen.

En mijn doel zal worden bereikt: de Vijfde Dimensie bereiken.”

Na deze zinnen zeg je de volgende woorden: Momentáclitum! Momentáclitum! Momentáclitum!

Geloof me, mijn broeders en zusters: niets is zo moeilijk dat je het niet kunt overwinnen. Alles is mogelijk. De Liefde van Vader/Moeder God zal nooit toestaan ​​dat er iets onoverkomelijks op je pad komt. Het kan extreem moeilijk zijn, maar nooit onmogelijk. Dus, weet hoe je je zaadjes kunt zaaien, zodat je reis steeds lichter en gemakkelijker te navigeren wordt.