Lieve kinderen van de planeet Aarde! IK BEN MARIA!
Het is met grote vreugde en dankbaarheid dat ik vandaag tot jullie kom. Zoals ik altijd graag geschenken breng, zo breng ik graag vrede, evenwicht en vreugde in jullie harten. Veel harten zijn gespannen, lijdend, ontmoedigd, uitgeput van de reis. Ik zou zeggen dat ieder van jullie zich vandaag in een grote woestijn bevindt, waarvan gezegd wordt dat er ergens een oase is, dat er een perfecte wereld is. Maar je weet de richting niet, je weet de afstand niet, je weet niet hoe lang je moet reizen om deze oase te bereiken. En elke dag wordt je hart meer en meer vermoeid en ontmoedigd. Ik zou niet willen zeggen dat hoop en geloof weg zijn, nee, die zijn er nog steeds, maar zelfs die zijn moe, zelfs die worden elke dag minder.
Verandering, transformatie, evolutie is geen gemakkelijk proces. Elke dag, elke minuut, vecht je tegen je eigen angsten, angsten, de resultaten van je creaties en het lijkt erop dat dit alles nooit zal eindigen, integendeel, het lijkt elke dag toe te nemen. Dus ik ga je een andere kijk geven. Jullie hebben jezelf nooit echt gezien zoals je bent. Jullie zijn ingesloten door het ego, dat jullie gevoed heeft en dat jullie nooit in staat heeft gesteld om echt te zien wie jullie zijn. Evolutie, de toename in bewustzijn, zorgt ervoor dat deze egoïstische bedekking wegvalt en je jezelf echt ziet zoals je bent. Dan is het dat gevoel dat alles met de dag erger wordt, dat het lijkt alsof hoe meer je in die woestijn loopt, hoe meer hellingen je moet beklimmen en die oase er nooit komt. Alles lijkt samen te spannen om de reis steeds moeilijker te maken.
Dus ik zal je een ander idee geven: als de egoïstische bedekking eraf valt, zijn er vele lagen. Hoeveel levens ben je geïncarneerd? Hoeveel plaatsen, hoeveel ervaringen, hoeveel geleerde lessen? Tientallen, honderden, duizenden… deze vormen allemaal lagen. Het is alsof je… begint met een klein balletje en elke dag dat je een beetje cement aan dat balletje toevoegt, creëer je een laag. De volgende dag is die laag nog niet helemaal droog, dus voeg je er nog een laag aan toe. Enzovoort, enzovoort. Interpreteer dit balletje als jezelf en dat cement als de ervaringen van elke incarnatie.
De buitenste lagen zijn dus gemakkelijker te breken omdat ze recenter zijn. Dit cement is een beetje magisch, het hardt niet zo snel uit, maar in de loop van duizenden jaren. Dus met elke buitenste laag is het makkelijker te breken omdat die recenter is. En met elke laag die doorbroken wordt, verschijnt er een nieuwe en de moeilijkheid om die te doorbreken neemt toe naarmate je dieper gaat met de bedoeling om net dat kleine bolletje te bereiken. Daarom wordt alles elke dag moeilijker.
De mensheid of andere mensen in het universum gaan vooruit, dat is het pad van de evolutie. Wat verandert is de snelheid: sommigen gaan sneller, anderen langzamer. Maar het verre verleden was een tijd van grote pijn, magie, geweld en dood. Het was een wetteloze tijd; weinig goddelijke wetten, zou ik zeggen. Met het verstrijken van de tijd groeide de mensheid, evolueerde en werden sommige waarden gecultiveerd, goede waarden; en die waarden die niet zo goed waren, werden bestreden.
Dus de buitenste lagen, de geëvolueerde lagen, zijn gemakkelijk te doorbreken. Naarmate je de innerlijke lagen bereikt, die overeenkomen met die wetteloze tijden, die tijden van pijn, zijn deze moeilijker, omdat de last die getransmuteerd moet worden zo zwaar is. Daarom is er het gevoel dat je streeft, verandert, je bewustzijn verhoogt, maar het lijkt alsof alles steeds moeilijker wordt. Dat komt omdat je die lagen vol pijn, bloed en geweld bereikt.
En elke energie die uit deze lagen komt om getransmuteerd te worden, veroorzaakt onevenwichtigheid, pijn, lijden en moeilijkheden op je huidige pad, omdat elke energie getransmuteerd moet worden in hetzelfde kwantum van tegengestelde energie om bestreden te worden. Dus de leringen worden zwaarder; de last lijkt zwaarder te worden. “Maar hoe? Ik weet dat ik evolueer, waarom is mijn pad zwaarder?” Het is zoals ik heb uitgelegd: je bent nu zeer dichte energieën uit een ver verleden aan het transmuteren, en deze energieën kunnen alleen worden getransmuteerd met één gevoel: liefde. Het is het enige element dat in staat is om de last te verlichten, de pijn te verlichten, de last te verlichten.
Dus zie al deze moeilijkheden tegemoet met liefde, niet met woede, niet met wanhoop, niet met onevenwichtigheid. Kijk elk van hen in het gezicht, en giet al je liefde in dat probleem, en je zult zien hoe plotseling, als bij toverslag, de last wordt opgeheven. Bekijk alles met liefde, zie alles met liefde tegemoet, ontvang alles met liefde, en hoe hoog die woestijnbergen ook worden, je zult het gevoel hebben dat je zo licht springt, en je zult ze gemakkelijk kunnen overwinnen. Wat je nooit moet doen, is je geloof en vertrouwen verliezen dat die oase bestaat en ergens in de woestijn is, en dat je er naartoe geleid wordt, door je evolutie, door je pad naar ascentie.
Dus accepteer je lasten, je problemen, met liefde, want als je hier nu doorheen gaat, is dat een teken dat je de diepste lagen bereikt, en hoe dichter je bij dat kleine bolletje komt dat je ziel is, er kunnen nog steeds veel moeilijkheden zijn, maar je weet tenminste dat je dichtbij komt. Hoe moeilijker het is, hoe zwaarder het is, het is een teken dat de lagen diep zijn en dat je heel dicht bij je ziel komt.
En op de dag dat dit gebeurt, zul je die oase vinden; als bij toverslag zal ze voor je verschijnen. Wat je niet kunt doen is opgeven; wat je niet kunt doen is geen doorzettingsvermogen, volharding, vertrouwen hebben, want als je dat verliest, raakt die oase steeds verder weg. Dus ga door, bekijk alles met liefde en je zult beseffen hoe die immense, zware last licht en gemakkelijk te dragen zal worden.
