Lieve mensen! IK BEN AARTSENGEL MICHAËL!
Aanwezig zijn, op elk moment in je leven, gaat niet alleen over zitten en luisteren. Ik zou kunnen zeggen dat dit de eerste stap is. Maar het is om volledig betrokken te zijn bij dat moment, op dat moment.
Velen van jullie leven tegenwoordig in een extreem stressvolle routine, veroorzaakt door je werk, door de vormen die zijn gecreëerd, door dit hele netwerk, om je steeds meer uit balans te brengen. Het financieel voeden van degenen die bevelen en het wegnemen van de gezondheid, het evenwicht van ieder van jullie.
Vandaag de dag weten de artsen nog steeds niets over hoe hun lichaam werkt. Ze kennen het fysiologische deel; Ik zal ook hun verdienste niet wegnemen. Er was veel vooruitgang in zijn geneeskunde. Zijn er nog steeds sterfgevallen als gevolg van ziekten? Ja, maar ze worden veel meer veroorzaakt door de reis van degenen die eraan lijden, dan effectief door de kracht van de ziekte.
Er zijn “n” manieren waarop je ziek bent. Het grote geheim in de behandeling van elk wezen in het universum is altijd om evenwicht te brengen. Het is altijd om de gelovigen van de weegschaal naar het midden te trekken. Ik begrijp dat dit niet gemakkelijk is, niet in jullie wereld.
Dus wat je kunt doen, is gewoon proberen manieren te vinden die de impact minimaliseren, de resultaten in je lichaam, van alles wat je ervaart. Je rent om je te verplaatsen, je rent naar je werk, je rent terwijl je werkt; En alles wordt herhaald op weg naar huis. Waarin je rent om de klusjes te doen en alles sneller gaat dan toegestaan. De overtreding is constant.
Hoe los je dit op? Hoe kom je uit dit levende wiel dat je wordt opgelegd? Ik zou zeggen dat er veel vormen zijn, maar de overgrote meerderheid van jullie zal tegen me zeggen: “Nee, het is niet zo eenvoudig, het is complex. We hebben er geen tijd voor.” Dit is dus eigenlijk het grote excuus. “Ik heb geen tijd.” En wat is tijd?
Observeer je de tijd door de wijzers van de klok? Maar wat is tijd? Het is iets dat elke seconde komt en gaat. Het is dus niet iets zichtbaars, het is niet iets dat kan worden aangeraakt en het is niet iets dat kan worden veranderd. Het ging voorbij, het ging voorbij. Hij komt niet terug, hij loopt gewoon vooruit. Wat als je je voorstelt dat deze tijd in feite niet bestaat. Daar is wat je daar aan het doen bent, op dat moment nu, in de huidige tijd.
Dus ik zou zeggen dat de eerste regel, om uit deze psychologische problemen te komen die je vandaag de dag met zich meebrengt, is om te proberen…, zie je, om te proberen; Doe één ding tegelijk. Maar wel door aanwezig te zijn. Ik zeg je: je hebt angst, omdat je later iets moet oplossen. Dat zal nog steeds gebeuren. Wat probeer je te doen? Verander de tijd van de tijd.
Je wilt dat wat binnen de tijd is geprogrammeerd, gebeurt; Of je maakt je zorgen over hoe het zal gebeuren, of je maakt je zorgen over hoe het je zal beïnvloeden. Je leeft dus in een tijd die niet de huidige is. Je staat vooraan. Dus, wat gebeurt er met dezelfde tijd? Het trekt je snel naar het huidige moment, want dat is waar je in leeft.
Dit komen en gaan veroorzaakt dus angst; veroorzaken vele andere ongemakken die je hebt. Dus, ik herhaal, de eerste stap is om één ding tegelijk te leven. Probeer de tijd niet te veranderen; Het is wat het is. Proberen naar de toekomst te gaan om iets te versnellen heeft geen zin; Omdat je in het huidige moment leeft. Je genereert je eigen onbalans door er in de toekomst heen te gaan en snel teruggetrokken te worden. Dit is niet goed voor je lichaam.
Het is alsof je, let wel, je uitstrekt; Je bent hier en strekt je uit tot een punt daar in de toekomst. Hoeveel rek je uit? Hoe vaak per dag rek je je uit? Maar dit stuk blijft niet, je komt terug; als een groot elastiekje. En de kracht waarmee je terugkomt, brengt onbalans. Dus waarom zou je in de toekomst in deze tijd leven? Waarom proberen het weer te veranderen van het weer?
Het klinkt grappig wat ik zeg, maar dat is het niet. Het is wat je de hele tijd doet. Je wilt een tijd versnellen die niet versneld wordt. Je kunt de tijd niet versnellen, je kunt hem niet sneller laten verstrijken; Dus waarom zou je kijken en je uitstrekken voor een tijd die voor je ligt? Wacht tot het gebeurt. Wacht op het moment van die tijd, in de toekomst.
De tweede regel is dat je de kracht van het universum wegneemt door je de toekomst voor te stellen, door jezelf daar uitgestrekt te plaatsen. En waarom? Omdat je het universum geen kans geeft om op tijd te doen wat het moet doen. Je gaat daarheen en rekt jezelf helemaal uit om te zien wat er gaat gebeuren, om je voor te stellen, te creëren en alles wat het universum effectief creëert, tijdens dit tijdsverloop, je verandert, omdat je daar iets genereert, op dat moment. Verander de tijd van de tijd niet.
Leef in het huidige moment. Wanneer je je ergens zorgen over maakt, onthoud dan de foto van jou die zich daar uitstrekt en snel terugkomt. En deze klik is wat je lichamen uit balans brengt. Ze zijn niet gemaakt om de hele tijd met deze elastiekjes te worden geramd. Het doet pijn. Dus, waarvoor? Waarom iets verderop wonen?
Geef het universum een kans om zijn werk te doen. Creëer niets waarvan je niet weet hoe het zal zijn. Het kan zo anders zijn dan je je voorstelt, maar je hebt het al verbrand, je hebt het hele proces al verbroken, omdat je er al bent geweest, op dat moment, van de tijd. Proberen te zien hoe het zal zijn; het hele universum in de war schoppen.
Dus leven in het huidige moment is leven in het huidige moment. Het probeert zelfs geen minuut verder te gaan, want de minuut is voorbij. Het verstrijkt, de tijd verstrijkt, en het langverwachte moment of het focusmoment van zorg zal komen, dat wil zeggen, wat het ook is, het zal aankomen. En erger nog, het komt misschien niet eens aan. Want wat je daar creëerde, dat zich helemaal tot in de toekomst uitstrekte, was iets dat door je geest werd gecreëerd. Het was niet voorzien in het heelal. Je hebt het gecreëerd en bent daarheen gegaan om wat je hebt gemaakt daar in de toekomst te plaatsen.
Hoe is het? Wat gebeurt er? Dat was niet voorzien. Je creëerde in je hoofd, je fantaseerde een situatie. Wat gebeurt er? Laten we hier stellen dat het universum een wezen is. Dat is het natuurlijk niet, maar laten we dit voorbeeld nemen. Hij is een wezen; En wie zijn oogsten, zijn keuzes, allemaal gedefinieerd, in een lijst op een stuk papier heeft. Hij weet dus precies wat er op elk moment gaat gebeuren.
Dan ga je situaties creëren, een heleboel dingen creëren en daarheen gaan in de toekomst, je helemaal uitstrekken en in het oor van de toekomst fluisteren: “Kijk, dat denk ik!” Wat gebeurt er met het heelal? Hij loopt op dat moment, maar dat was niet voorzien. En nu, wat doe ik ermee? Het is als iets dat heet is in de handen van het universum om op te lossen omdat je het hebt gecreëerd. Dat heb je gecreëerd. En laten we niet vergeten:
Alles wat je denkt, creëer je; Het is een energie, het is niet iets dat komt en gaat zonder enige consequentie. Ik wou dat het zo was. Wat heb je gecreëerd, de problematische, dramatische, gecompliceerde situatie die je hebt gecreëerd, het is een energie geworden, en waar gaat het universum deze energie plaatsen? Omdat het niet voorzien was. Wat er gebeurt, is dat hij zijn trucs doet en die energie ergens stopt, waardoor je hele lijst in de war raakt.
Je ziet je een heel goed geschreven notitieboekje beschrijven, elke regel over de andere, en dan ineens, tussen de ene regel en de andere, begin je een heleboel kleine letters te schrijven, omdat je een woord bent vergeten. Dat is wat het universum doet. Hij neemt deze dingen die je je hebt voorgesteld, en begint ze tussen de regels te plaatsen, omdat hij het ergens moet passen. Wat gebeurt daarmee? Je toekomst is helemaal in de war. De tijd voorbij het heden, die jullie de toekomst noemen, raakt helemaal in de war.
Begrijp je waarom dingen vaak een beetje vreemd gebeuren? “Hé, ik begrijp niet waarom dit is gebeurd?” Nou, op een bepaald moment tijdens je wandeling daarterug, creëerde je dit, een beetje raar, een beetje zinloos, een beetje zonder…, waarom zou het gebeuren? Je bent gewoon aan het oogsten; het punt oppikken dat het universum erin slaagde om in het midden van die regels te proppen.
Dus waarom zou je je eigen toekomst verknoeien? Waarom zou je dingen erger maken, met dingen die je creëert. Dan zou ik iets zeggen, dat is een gevoel dat we allemaal hebben, je houdt ervan om te lijden. Je houdt ervan om door problemen heen te gaan. “O, ik ben een ellendeling. Ik heb miljoenen problemen” En dat draagt een trofee. “Ik ben in staat om veel problemen te dragen.” Arme jij. Een immens ego. Een enorme rugzak op zijn rug, zichzelf bijna met zoveel gewicht over de grond slepend, maar hij overwint omdat hij alles draagt.
Mooie manier van leven.
Dus, mijn broeders, er is geen wonder. Oh, en ik zou meer zeggen, er is geen medicijn dat dit kan oplossen. Ik zou zeggen dat het medicijn de terugkeer van het elastiek minimaliseert, die klap die hij geeft, als hij terugkomt, dat is alles. Niets meer. Omdat alle complicaties die je hebt gecreëerd gaan gebeuren. Elke gedachte. Je realiseert je dit vaak niet, dat elke gedachte die je hebt een energie wordt. En als het zich herhaalt, zal deze energie zich groeperen met de gelijken, egregores vormend, om je heen. En dan klaag je dat dingen niet gebeuren. Hoe komt dat?
Dus, gaan we vermijden, rekken, tot in de toekomst? Gaan we in de huidige tijd leven, één ding tegelijk doen, doen wat er vandaag wordt gevraagd en dat is geen kleinigheid? En als je een taak uitvoert, concentreer je dan op die taak, vergeet de andere, want de andere zullen op het juiste moment gebeuren. Je zult één voor één leven.
Nu kun je niet verslappen, omdat anders de taken in de knoop raken. En wat het is om te verslappen, is om de ene taak te doen en aan de andere te denken. Dus het ene dat je doet, wordt niet vervuld, omdat je een ander doet. Dan raken de dingen in de war. Dan begint het universum het in het midden van de regels te plaatsen. En dan valt alles uit de toon.
Wees dus aanwezig bij alles wat je doet. Houd in gedachten dit elastiek, deze rek die je in de toekomst maakt; en voel de pijn als het terugkomt. Vergeet deze zin dus niet. Verander de tijd niet, van de tijd. Omdat het weer alles heeft geprogrammeerd, dus verander het niet.
