Lieve broeders en zusters van planeet Aarde! IK BEN KALIGHAL! Commandant van een Pleiadisch schip!

Ik voel me diep vereerd door de vele blijken van genegenheid die ik van velen van jullie heb ontvangen. Ik hoop persoonlijk mijn dankbaarheid te uiten aan ieder van jullie die mijn energie en woorden zo gastvrij ontvangen.

Mijn broeders en zusters, het grote doel van het universum is om vrienden te maken, wezens met wie we kunnen samenkomen, converseren, lange gesprekken kunnen voeren en herinneringen kunnen ophalen aan grote daden. In tegenstelling tot jullie op Aarde herinneren wij ons alles wat er in ons bestaan ​​is gebeurd. Maar in de loop der tijd hebben we geleerd te vergeten wat geen goede gedachten of goede herinneringen oplevert. Omdat het deel uitmaakte van een tijd waarin wij evolueerden en groeiden, zoals jullie nu doen. Wij streven ernaar onze heldendaden in de Vijfde Dimensie te herinneren. En dat zijn er niet weinig.

Vandaag ben ik meer dan 200 jaar oud. En nee, ik denk er nog niet aan om te vertrekken. Ik wil nog veel langer leven. Veel mensen vragen: “Maar word je niet moe van het leven?” Nee. Want er is nog een heel universum dat ik moet verkennen. En ik geniet van verkenning. Daarom heb ik ervoor gekozen om commandant te worden.

Mijn schip heeft al vele universums doorkruist. Ik ben met vele wezens geweest. Ik heb deelgenomen, ja, aan vele gevechten; moeilijke gevechten. Zoals je zegt, zelfs bloedige. Want we zijn niet onverwoestbaar. We hebben gewoon een structuur die heel snel geneest. Maar ja, ik ben vaak gewond geraakt.

Het is complex, onszelf dodelijk verwonden. Er is een zeer explosieve gebeurtenis nodig, als ik begrijp wat je bedoelt, om ons te laten sterven; om ons fysieke lichaam te verliezen. We hebben een zeer sterke, zeer veerkrachtige structuur, niet zo kwetsbaar als jullie lichamen. En, zoals je weet, hebben we de kracht van subtiliteit. We kunnen dus fysiek zijn; en nu, niet fysiek. En dit beschermt ons enorm tegen elke vorm van aanval, omdat de vijand ons niet ziet. Dat is duidelijk.

Dus, mijn broeders, het leven is een vreugde, en we willen steeds langer leven. We hoeven alleen maar in balans te blijven, met een gezonde geest, en we hebben geen grenzen. We maken gewoon keuzes. Velen van ons maken keuzes om te evolueren, om meer geëvolueerde wezens te worden, van hogere dimensies. Maar dit is een keuze. Er is geen dwang. Er is geen vastberadenheid.

Velen kiezen dit pad, dat niet gemakkelijk is. Je beseft hoe moeilijk het is om te evolueren naar de Vijfde Dimensie. Stel je voor dat je nog meer geëvolueerde wezens wordt in dimensies waar alleen Licht bestaat. Dus er is een eindeloos pad te bewandelen. Maar ik blijf liever hier, op mijn schip, om het universum te verkennen.

We zijn een hecht team. We reizen al eeuwen samen. Misschien zou ik millennia kunnen zeggen! Nee, niet dat ik zo lang leef, maar dit team heeft zichzelf als team in stand gehouden, door natuurlijk de onderdelen binnen dit schip millennia lang uit te wisselen.

Dus al deze kennis wordt doorgegeven aan elke nieuwkomer. Ja, kinderen zijn er dol op. Ze vinden het geweldig om op schepen te reizen en commandant en soldaat te worden. Maar laten we iets demystificeren. Dit zijn geen soldaten zoals die van jullie, gedwongen om ten strijde te trekken en hun leven te verliezen in naam van iemands ideaal, niet uit vrije wil.

Elke soldaat, zoals we ze noemen zodat je het begrijpt, kiest ervoor om deel te nemen aan gevechten in naam van de vrijheid, in naam van de orde, in naam van de balans in het universum. Maar het is een keuze. En ik verzeker je, er is een lange rij wezens die soldaat willen worden voor de strijd.

Omdat er in hun hart een immense Liefde schuilt, en het zien van zoveel wezens die mishandeld, vernederd en gedomineerd worden, ontsteekt dat een sterke vlam van bevrijding in hun hart, van het redden van die broeders en zusters. Het is een aangeboren gevoel dat opkomt wanneer men zich in de Vijfde Dimensie bevindt. Men denkt altijd aan het Geheel, niet alleen aan zichzelf:

“Ah, het gaat goed met me, ik leef goed, en ik geef niets om andermans leven.” Nee. Die gedachte bestaat hier niet. De gedachte is: “Is het Geheel oké?” Als het Geheel niet oké is, maken we het makkelijker voor het Geheel om oké te zijn. Dat is het aangeboren gevoel. Je stopt met aan jezelf te denken en begint altijd aan jezelf en het Geheel te denken.

Dus ik hoop heel snel mijn schip te landen en een vergadering te hebben. Om mijn team met grote trots te kunnen voorstellen. Hmm! Maar niet de trots die jullie op Aarde hebben. Trots op geweldige prestaties samen. We hebben vele planeten bevrijd. We hebben aan veel gevechten deelgenomen. We noemen ze liever geen oorlog. Maar als de strijd intens is, stijgt het niveau en wordt het oorlog.

Ik heb aan veel oorlogen deelgenomen. En mijn team en ik zijn altijd als overwinnaars uit de strijd gekomen, omdat de Liefde die ons regeert, de Liefde die ons aanstuurt, immens is, en we werken altijd met het doel om te redden. Sterker nog, we nemen niet deel aan de aanval; we nemen deel aan de redding van degenen die geëvacueerd moeten worden. Nee, we zijn geen medisch team, maar we hebben wel veel artsen in dienst.

Dus maken we het eerste contact, redden de wezens en brengen ze naar de juiste gebieden. Dat is mijn rol. Als commandant heb ik vele levens gered. Ik heb vele wezens gered, op vele planeten in dit universum. En nogmaals, ik voel grote trots, maar het is niet de trots om me beter te voelen; het is de trots om mijn missie te vervullen, om altijd klaar te staan ​​om degenen in nood te redden.

Op deze manier mag ik nu al een tijdje hier bij jullie zijn, om dit contact te maken. Ik zal mijn missie hier op aarde voortzetten. Nee, vat dit niet op als een teken dat er reddingen zullen zijn, want zo werkt het proces niet. Maar waar nodig, ja. Ik sta klaar om iedereen te redden die nodig is, waar ze ook zijn. Dat is mijn missie.

Mijn schip is niet erg groot. Het is een middelgroot schip. Ik zou het nooit vergelijken met een moederschip. Zo’n 3 of 4 kilometer lang. Je ziet dus dat mijn team groot is. Maar we leven in harmonie. Iedereen, iedereen, is blij om zijn of haar missie te vervullen, die door henzelf is uitgekozen, nooit door iemand anders. Er is geen vastberadenheid: “Je wordt soldaat en je vecht.” Nee, dat bestaat niet. Iedereen zet zich in voor de missie. En ik herhaal, er is een grens om soldaat te worden.

Ja, mijn broeders, jullie zullen veel over ons allemaal leren. We zijn heel anders dan jullie je voorstellen. Onze manier van leven is heel eenvoudig, heel vredig. O ja, nee, en ik kan niet zeggen dat ik de hele tijd op missie ben. Er is een tijd dat we rusten op onze planeet, de banden met onze familie herstellen en lang aanwezig blijven. En als er een missie is, worden we opgeroepen.

Oh, en belangrijk: er is geen salaris. Er is geen betaling voor. We doen het voor de Liefde. Altijd voor de Liefde. Er is geen enkele beloning. Want onvoorwaardelijke Liefde vraagt ​​geen beloning. We doen het voor de missie en omdat ons hart ons dat ingeeft. Dus, wie weet, misschien zitten velen van jullie in de toekomst niet meer in mijn team? Ik verwelkom jullie graag en leer jullie alles wat jullie nodig hebben.

Ik denk er zelfs over om wat vacatures te openen. Zo zeg je dat toch? Ja, ik creëer wat vacatures om wat aardbewoners in mijn team te verwelkomen. Het zal interessant zijn, heel interessant, voor jullie om bij ons te wonen en te leren hoe alles werkt. Oh, wees gerust, jullie zullen het lekker vinden. En ook omdat er eten aan boord is, zoals ik al zei. We hebben leren koken. Nee! Het gaat nog steeds goed met ons, we laten niets meer aanbranden. Vandaag koken we fantastisch. We hebben het geleerd.

Jullie zullen dus een tijdje moeten eten, tot jullie evolutie voltooid is. Oh, mijn broeders, ik ben ook erg bezorgd. Ik wil jullie graag in de ogen kijken. Zo dichtbij zijn dat we elkaar volledig kunnen zien. Misschien moet ik wel knielen om jullie in de ogen te kijken, want ik ben een beetje lang. Ik ben 2,40 meter lang, binnen jullie maten. Oh ja, ik heb al gemeten hoe lang ik ben. Ik ben erg nieuwsgierig.

Ik heb al veel over de aarde geleerd. En het zijn interessante dingen. Denk niet, mijn broeders, dat jullie een ras zijn dat alleen maar slechte dingen doet. Ik kan jullie verzekeren dat we al die tijd dat we observeren veel hebben geleerd. Jullie hebben ons veel geleerd, dingen waar we geen idee van hadden. En jullie hebben ons geleerd. Wat? Oh, jullie zullen het wel weten. Dus beschouw jezelf niet als zo’n inferieur ras. We hebben veel geleerd, en wees gerust, er wordt veel meegenomen naar het universum, want het zijn interessante dingen die de moeite waard zijn om te ervaren.

Maar als ik terugkom, kniel ik neer en kijken we elkaar recht in de ogen. Natuurlijk draag ik mijn bloemenblouse en heb ik een naamkaartje zodat je me kunt herkennen. Weet dat ik het ben, want we lijken allemaal zo op elkaar. Dus, wie is Kalighal? Je zult zoeken, en aan het naamkaartje kun je me vinden.

Mijn broeders, het moment waar iedereen zo naar verlangt, komt dichterbij. Wees voorbereid. We zullen jullie lucht verduisteren. Nee, we zullen niemand aanvallen. Er zullen zoveel schepen zijn dat er bijna geen zonlicht meer zal zijn. De nacht zal overgaan in dag. En al onze schepen zullen helder schijnen en jullie onze vreugde tonen.

Voor de Code van Licht van vandaag laten wij, de Pleiadiërs, de volgende zinnen achter:

“We zijn allemaal broeders.

In het universum zijn we allemaal Eén.

Onvoorwaardelijke Liefde heerst in het universum,

en dat is wat totale balans zal brengen.”

Zeg na deze zinnen dit woord: Eenheid! Eenheid! Eenheid!

Het is een woord dat alles vertegenwoordigt wat we met jullie willen ervaren. Eenheid. En wacht, want heel binnenkort zal ik voor jullie staan, knielend, jullie in de ogen kijkend. En wie weet wisselen we zelfs een knuffel uit. Het zal allemaal van jullie afhangen.