Beste broeders van de planeet Aarde! IK BEN SAINT GERMAIN!

Vandaag is voor velen op deze planeet een dag van pijn en verlangen, voor velen pijn en lijden. Wij hebben hier al vaak gezegd hoe schadelijk het is voor een ziel die probeert weg te lopen van haar leven terwijl zij geïncarneerd is, wanneer zij zich realiseert hoeveel pijn zij heeft achtergelaten bij degenen die van haar hielden op de planeet. Het is geen gemakkelijke pijn voor de ziel, ze voelen zich schuldig om weg te gaan.

Elke ziel stippelt voor haar incarnatie de weg uit die zij in de incarnatie zal gaan. Velen kiezen precies hoe en wanneer zij zullen sterven; of beter gezegd, wanneer zij het fysieke lichaam zullen verlaten. Sommigen stellen geen data vast, zij willen intens leven tot het maximum dat het fysieke lichaam zelf toelaat. Anderen denken nergens aan, zij willen alleen maar incarneren, hun missie vervullen en tot een einde brengen. Elke ziel is een zaak; elke ziel is een zaak.

Wat ze allemaal gemeen hebben is het lijden dat je ze allemaal aandoet. Wij kunnen zeggen dat het vrij zijn van het fysieke lichaam een beloning is voor de ziel, omdat zij terugkeert naar het zijn van een vonk van Licht, soms niet, maar zij keert terug naar het bewustzijn dat zij in zich heeft van haar hele reis; zij kan de balans opmaken van alles wat zij heeft bereikt en van het pad waarvan zij is afgedwaald; zij kan zich de liefdes herinneren die zij heeft ervaren, de familie die zij heeft gehad en alle emoties die zij heeft gevoeld gedurende de tijd dat zij geïncarneerd is geweest.

Natuurlijk voelt de ziel ook nostalgie, maar het is een andere nostalgie omdat zij ook nostalgie voelt naar alle andere families die zij op haar reis heeft gehad; de recentere zijn levendiger, de oudere blijven in het geheugen, maar zij keren gemakkelijk terug als zij dat wil. 

Bij het losmaken van het fysieke lichaam heeft de ziel enige tijd nodig om waar te nemen wat er gebeurt, om zich bewust te worden van wat er is gebeurd. Sommige meer geëvolueerde zielen weten niet precies het moment van vertrek en zijn zich bewust van het exacte moment van vertrek; inclusief vele malen alle pijnen en verwondingen die door dat moment worden veroorzaakt. Voor hen is het veel ingewikkelder, omdat zij de verbinding met wat er met hun fysieke lichaam is gebeurd, moeten verliezen.

Maar sommigen, de grote meerderheid, gaan in een staat van winterslaap, zodat zij zich kunnen losmaken van al die herinneringen en nu kunnen gaan leven binnen hun zielsbewustzijn; een ruimer bewustzijn van een hele wandeling die zij al hebben gemaakt. Zij die achterblijven lijden, zij voelen pijn, zij voelen woede, zij voelen haat; er zijn talloze gevoelens die worden ervaren op het moment dat een ziel vertrekt.

Geloof niet dat iedereen huilt uit verlangen of liefde; de overgrote meerderheid huilt uit woede omdat ze weg is en in hun gedachten zal alles nu makkelijker zijn voor haar, en voor degenen die zijn gebleven wat blijft er over? De problemen, de nieuwe opdrachten, de nieuwe verantwoordelijkheden. Dus het gevoel is er niet een van liefde, het is er niet een van verlangen, het is er een van woede; vaak bereikt het haat. En al deze emanatie van gevoelens bereikt die ziel, zelfs als zij in de staat is waarin zij zich bevindt, helder of in de staat van winterslaap. 

De ziel voelt alle gevoelens die je uitstraalt; het zijn net kleine golven van energie die binnenkomen. De energieën van liefde en verlangen komen aan als pijn, maar niet de fysieke pijn die het eerder voelde, ze komen aan als een pijn in het hart en vaak accepteert het zijn eigen fysieke dood niet omdat het dit alles heeft uitgelokt; het rebelleert, het komt in opstand en veel zielen die zielen waren van het pad van licht rebelleren zodanig dat ze hun pad veranderen, ze beginnen degenen te achtervolgen die mogelijk hun dood hebben uitgelokt. En als er niemand verantwoordelijk is, zullen ze iedereen achtervolgen, omdat ze de pijn voelen van degenen die achterbleven, en ze komen in opstand.

Zij die haat uitstralen, woede, komen ook in de ziel. Deze energie arriveert als een pijn, maar een pijn in het lichaam, het is een andere pijn; en het identificeert precies het gevoel dat werd uitgestraald en door wie het werd uitgestraald; het herkent nog steeds de energie. Denk dus niet dat de band tussen jullie eindigt op het moment van de fysieke dood, de band zal eeuwig blijven bestaan. Het is aan jou om die band te verbreken zoals je geleerd is, maar de band van liefde zal nooit verbroken worden, de familie zal nooit vergeten worden. Het is een herinnering die elke ziel voor de rest van haar bestaan zal meedragen en nooit zal vergeten.

Ik zou dus zeggen dat je vandaag nostalgie moet voelen, maar positieve nostalgie; denk aan de goede momenten die je beleefd hebt, want deze vreugde van zo lang met haar geleefd te hebben bereikt de ziel, en zij zal zich uiterst stralend voelen in de wetenschap dat zij je leven positief getekend heeft, en dat je je de goede momenten die je met haar beleefd hebt herinnert. Straal geen verdriet uit dat ze weg is, want dat doet de ziel pijn, en kan je wandel veranderen. En ik kan je hier iets meer over vertellen; dit galmt ook door in je wandeling. Elk gevoel dat van jou uitgaat, ongeacht of het in een levend fysiek lichaam of in een ziel wordt uitgestraald; het is uitgestraald. Het zal komen en gaan, met dezelfde intensiteit als je het uitstraalde, en vaak zelfs met een grotere intensiteit, het hangt af van andere factoren.

Dus als je woede uitstraalt voor hen die zijn heengegaan, denk dan niet dat wat je doet ongestraft blijft omdat je bent gestorven; nee, dat gebeurt niet, het komt op een of andere manier bij je terug. Dus zie vandaag als een dag van…, geen vreugde, want het zou wat veel gevraagd zijn, maar denk aan de goede tijden die je hebt gehad; wees dankbaar dat je zo lang met die ziel hebt geleefd; laat zien dat je dankbaar bent dat je ze zo lang in je leven hebt gehad.

Als de pijn zeer intens is, weerklinkt hij niet, verander je gedachten, doe niets om die pijn te vergroten. Vraag onze hulp om die pijn uit je hart te bannen, maar leef niet intens door de ziel te laten zien hoezeer je lijdt; dat is slecht voor haar. Als je het nu als een negatief gevoel wilt laten zien, “Kijk wat je me hebt aangedaan!”, zal het naar je terugslaan. Denk niet dat dat ongestraft blijft. 

Deze gewoonten die in uw wereld zijn ontstaan om de doden te aanbidden, zijn uiterst slechte gewoonten voor de zielen. De ziel is weg, het fysieke lichaam is gebleven, dus er is geen verering van het dode lichaam. Dat lichaam was gewoon een kledingstuk, niets meer. Leg het lichaam neer waar je wilt en voed alleen de ziel met liefde en dankbaarheid; een verlangen met dankbaarheid. Op deze manier help je de ziel om goed te zijn, om in balans te zijn; elk ander gevoel schaadt de vertrokken ziel. En nee, het blijft niet gehecht aan het fysieke lichaam, tenzij het dat wil.

Een ziel kan vastzitten in het fysieke lichaam omdat zij zich er niet van bewust wil zijn dat zij van staat is veranderd, dat zij van vorm is veranderd. Dus heeft het de illusie dat het, door daar in dat lichaam te blijven, nog steeds leeft; en dit gebeurt met veel zielen. Velen zullen zich afvragen waarom we dit toestaan? De ziel heeft ook een vrije wil. Als het daar wil blijven, zal het daar blijven, het zal stoppen met evolueren, het zal stilstaan in de tijd, gevoelens beleven die het niet zal begrijpen.

Er is dus altijd een keuze. Zoals je zegt, dit woord is tegenwoordig erg in de mode: Keuze. En echt, er zijn altijd keuzes. Wat kiest de ziel? Om gevangen te blijven in het fysieke lichaam, een leven te aanbidden dat al voorbij is om dicht bij degenen te blijven die op aarde zijn gebleven, of om te evolueren en het pad te volgen? Dit is ook een keuze. Net zoals het jouw keuze is hoe je over die ziel denkt: liefde, verlangen, dankbaarheid of pijn en woede. Dat zijn ook keuzes.

Voed de macabere rituelen in uw wereld niet. Het is tijd om deze situaties te veranderen. Aangezien je nu meer kennis hebt, meer inzicht, is het aan jou om deze rituelen, die tot niets leiden maar de ziel alleen maar vele malen doen lijden, niet te aanbidden. Bedenk precies wat je wilt doorgeven aan die dierbare ziel die is heengegaan. Accepteer deze rituelen niet die jullie zijn opgelegd om te voorkomen dat de zielen zichzelf op de juiste manier bevrijden.

Respecteer de zielen. Respecteer hun beslissing om te vertrekken, het was hun beslissing om te vertrekken, dus respecteer het. Straal geen pijn uit, straal geen woede uit. Wees dankbaar voor de tijd die je ermee hebt geleefd, en wees er zeker van dat dit die ziel met een vol hart op weg doet gaan, wetende dat zij haar missie heeft vervuld; zij is geïncarneerd, zij heeft geleefd, zij heeft een gezin gesticht of niet, zij heeft vrienden gemaakt of niet, maar zij heeft de missie vervuld die zij hier kwam vervullen. En als ze het niet heeft vervuld, zal ze het besef hebben dat ze nog veel moet leren om haar reis te verbeteren.

En we zullen er allemaal zijn om haar een handje te helpen, zodat ze weet hoe ze het juiste pad moet kiezen. Daar kun je zeker van zijn. Geen enkele ziel die zich losmaakt van het fysieke lichaam blijft alleen en verlaten achter. Ze hebben allemaal de wezens die bij hun emanatie horen. Als het een ziel van Licht is, zullen er Engelen om haar heen zijn; als het een ziel van geen Licht is, zullen er dezelfde wezens om haar heen zijn; maar geen enkele ziel gaat alleen uit, ze hebben allemaal altijd iemand die wacht om hen te volgen, om hen te begeleiden op het pad dat zij tijdens hun incarnatie hebben gekozen. Bovendien is dit ook een keuze en zelfs na de fysieke dood blijft deze gerespecteerd worden.