Lieve zonen en dochters van de planeet Aarde! IK BEN SANANDA!

Ik zal nooit moe worden te herhalen dat de vreugde in mijn hart om hier opnieuw te kunnen zijn altijd immens is, wetende dat ik nog steeds mijn boodschappen naar jullie allen breng.

Moeilijke tijden, niet? Tijden van pijn en lijden voor sommigen. Zo zie je dat. Je hebt de neiging om naar alles wat er gebeurt te kijken en diep van binnen te geloven dat het allemaal een straf is, voor alles wat je hebt gedaan, voor alle zonden die je hebt begaan. Je ziet het als een straf. 

Ik denk dat het altijd goed is om te onthouden dat straf een manier was om alles wat er met je gebeurt te verklaren, maar dan vanuit een perspectief van angst en vrees. Je doet het en God de Vader/Moeder straft je. Velen denken nog steeds op deze manier, zelfs sommigen die wakker zijn, die zichzelf wakker noemen. Ze kijken nog steeds naar de hemel en vragen: “Waarom?” en diep van binnen voelen ze zich een beetje boos op God de Vader/Moeder omdat Hij alles doet wat Hij doet.

Alle overtuigingen die zijn gepresenteerd en geplaatst moeten uit hun denkgeest worden gewist. Het is niet langer mogelijk voor een ontwaakt wezen om op deze manier te denken. Ze moeten begrijpen en accepteren dat alles wat hen overkomt het resultaat is van energieën die op een bepaald punt op hun reis vrijkomen. Niemand heeft er iets mee te maken. Vaak komen de lessen via andere mensen, ja, maar zij gaan ook door hetzelfde probleem en zijn slechts een instrument voor wat je moet leren. 

Mijn zonen en dochters, laat je hart niet bloeden. Huil niet onnodig. Bekijk alles en iedereen met ogen van wijsheid. En wat zijn ogen van wijsheid? Het zijn de ogen van degene die alles ziet en begrijpt dat op dat moment, dat lijden, die pijn, een leermogelijkheid kan zijn, het kan de uitvoering zijn van iets dat gepland is, het kan iets zijn dat die ziel heeft aangetrokken?

Ik kan nog wel even doorgaan. Dit is zien met de ogen van wijsheid. Je zult nooit de echte reden weten, omdat je je eigen reis nauwelijks kent, laat staan de reis van anderen. De geesten zijn een beetje in de war omdat ze dingen zien die ze nog nooit eerder hebben gezien.

Velen absorberen, leren en vinden het prettig om een nieuwe visie op een bepaald punt te hebben. Anderen weigeren te accepteren, weigeren te leren en zien alles als straf of een groot onrecht van God de Vader/Moeder. Hoe weet je hoe iedereen op deze planeet reageert op alles wat er gebeurt?

Je kunt jezelf nauwelijks begrijpen, want er is altijd een vraagteken, er is altijd twijfel, waar kijken met de ogen van wijsheid is om nergens aan te twijfelen, het is gewoon accepteren, vertrouwen, je overgeven aan alles wat er gebeurt, zonder reactie, zonder verzet.

Het is hier al door velen gezegd: Je bent op die boei, je volgt de loop van de rivier. Je kunt op elk moment stoppen en uit de rivier stappen, maar je zult nooit weten wat er voor je ligt, je zult nooit vinden wat er verderop op je wacht, want het is de snelheid van de rivier die je erheen brengt, niet het lopen.

De rivier heeft zijn rustige momenten, waarop je bijna niet beweegt. Er zijn stukken waar het heel ruig is en je bang bent voor wat komen gaat. Wat moet je dan doen met de rivier? Vertrouwen. Vertrouwen dat wat er ook met je gebeurt, het resultaat zal zijn van iets, dat je niet echt weet wat het was, maar dat op dit moment, als je je overgeeft, als je vertrouwt, de neiging bestaat dat je reis steeds behulpzamer wordt.

We beseffen dat bepaalde delen van de rivier niet gemakkelijk over te steken zijn, maar we zijn er om ervoor te zorgen dat je onderweg niet verdrinkt of opgeeft. En iedereen die naar de oever kijkt, zal ons daar zien staan met een stralend hart en een glimlach op ons gezicht, kijkend naar ieder van jullie. En op dat moment dat onze blikken elkaar ontmoeten, krijg je kracht en kun je weer opstaan. En dat helpt je om er steeds zekerder van te zijn dat je erheen kunt reizen.

Je hoeft niet alleen te lijden, maar verwacht niet van ons dat we je naar de overkant van de rivier dragen. Maar we zullen het water zeker een beetje kalmeren. Vergeet dat nooit. Je moet wel door de lessen heen, ja, maar je kunt onze hulp vragen en we zullen zeker altijd een manier hebben om je te helpen zonder de les te verstoren.

Het is niet het lijden dat je de les doet leren, het is het begrijpen, het is de blik van wijsheid. Je kunt dus zien dat elk van jullie reizen al complex is. Waarom sta je er dan op om het pad van anderen te volgen? Waarom sta je erop om het lijden van anderen te ervaren?

Je kijkt niet met de ogen van wijsheid. Kijk vooruit, naar de rivier waar je langs stroomt. Je moet op je pad letten. Vergeet de stroomversnellingen van de ander, vergeet de watervallen die zij moeten trotseren, want jij hebt ook jouw eigen stroomversnellingen. Besteed dus aandacht aan jouw pad. Ieder van jullie die opstaat, die naar het Licht loopt, verhoogt het Lichtquotiënt van de planeet. Hoe meer jullie oplichten, hoe meer de planeet oplicht en dit Licht wordt geabsorbeerd door degenen die helemaal geen Licht hebben en door degenen die hun eigen Licht proberen te vinden.

Denk dus niet dat je niets doet. Door voor je wandelingen te zorgen, doe je veel. Want als iedereen dit doet, zal het lichtquotiënt van de planeet veel hoger worden en het zal ons helpen om te vernietigen wat vernietigd moet worden. Denk niet dat je egoïstisch bent. Iedereen gaat door wat hij moet doormaken, om te leren, om te begrijpen wat echt begrepen moet worden.

Leer naar alles te kijken met de ogen van wijsheid. En alleen op die manier zul je de rivieren van je reis gemakkelijk kunnen passeren, met een paar struikelingen, dat wel, maar vergeet nooit dat we altijd aan de oever staan. Kijk gewoon naar onze ogen en we zullen er zijn om je te helpen elk obstakel te overwinnen.