Lieve zonen en dochters van de planeet Aarde! IK BEN SANANDA!
Mijn hart vult zich altijd met vreugde elke keer dat ik hier kan zijn, om me met jullie allemaal te herenigen. Ik zie mezelf boven op die berg met jullie allemaal op de aarde zitten, luisterend naar mijn woorden. Het verschil is dat mijn woorden vandaag niet in de wind blijven hangen. Vandaag kunnen jullie geesten en harten horen, verwerken en begrijpen wat ik zeg. En wat ik jullie vandaag te zeggen heb: Moed, jullie moeten moed hebben!
Ieder van jullie bewandelt naar eigen keuze een pad dat jullie naar het Licht zal leiden, dat jullie zal leiden naar de Vijfde Dimensie, of in ieder geval hebben jullie die intentie. Zal dit pad altijd vol bloemen zijn, aangenaam, met een warme en zachte bries, dieren die je gezelschap houden? Helaas zou ik je zeggen van niet, deze weg wordt dat soms allemaal wanneer je opstijgt. Wanneer je hart gelukkig is, je vervuld bent van vreugde, de wereld om je heen bekijkt met Liefde, met geduld, op dat moment creëer je deze weg en loop je erop. En met elk beeld, elke scène, wordt het aangenamer en vormt het pad zich steeds mooier en vrediger.
Maar er zijn van die momenten dat je omgeving je wakker schudt, dat je omgeving op je deur klopt en je moet antwoorden. En dan, als je naar de overvloed aan problemen kijkt, daalt je trilling, vallen je gedachten weg. Onmiddellijk wordt dat pad dat zo bloemrijk, zo mooi was, een pad bezaaid met stenen, dor, heet, ongemakkelijk. Dan is er een grote vraag: wat te doen? “Oh, ik vergeet gewoon alles om me heen en richt me op mijn pad!” Dat kun je doen, zal het goed zijn voor de mensen om je heen? Je gewoon vrijstellen van alle problemen, je richten op jouw wereld, mooi en prachtig en alles zichzelf laten uitwerken, zonder je te bekommeren om hoe het zal zijn, is dat een goede optie?
Ik zou zeggen dat in de gedachten van velen, het zou zijn. Want ze zijn al moe, ze zijn al… ik zou zelfs zeggen uitgeput van alles om zich heen. Maar helaas, ik moet je zeggen dat het pad nog niet voorbij is, je bent nog steeds het pad aan het opbouwen. Dus zelfs als je je afzondert, kluizenaar wordt, 24 uur per dag mediteert, zal de tijd komen dat dat pad niet meer bloemrijk is en je op de een of andere manier weer de wereld in gooit, omdat je niet alles geleerd hebt.
Dit is dus een illusie: je terugtrekken uit de problemen, denken dat de hele tijd mediteren, je afzonderen, je er niet mee willen bemoeien de oplossing is. Helaas is dat niet zo. Want je kunt dit prachtige pad niet lang volhouden, je reis is nog niet voorbij, je reis is nog bezig. Je moet dus gewoon elk punt leven, leven wat je omgeving je laat zien.
Dus ik zeg u nogmaals dat we ons ervan bewust zijn, dat velen moe zijn, de weg is niet gemakkelijk geweest, het is een hele uitdaging geweest. Maar wat zeg ik tegen hen? Vertrouw erop dat er een tijd komt dat al deze uitdagingen voorbij zullen zijn. En dan zul je alle tijd hebben om die weg te leven, helder, bloemrijk, geurig, vol Licht en vreugde.
Je zult niet langer hoeven te kijken naar wat er om je heen is, want je missie zal voorbij zijn. Je kunt zelfs kijken naar degenen om je heen, maar niets zal je meer van je stuk brengen, niets zal je van het pad afbrengen, want je zult alle lessen geleerd hebben.
Dus, toen ik aan het begin van ons gesprek zei dat je moed moet hebben, is dit het gevoel: Moed. Moed om elke dagelijkse uitdaging te blijven overwinnen, elk moment dat je doet lijden, je vele malen doet kwellen, geen uitweg ziet, geen oplossing ziet. En ik zeg jullie: de uitweg bestaat, de oplossing bestaat. En ik herinner jullie er nogmaals aan dat je, om deze uitweg en oplossing te zien, alles met Liefde, met veel Liefde moet bekijken. Dan zullen de oplossingen komen, als bij toverslag, en je zult voortaan naar dat probleem, die uitdaging kijken zonder je ermee te bemoeien. Want je hebt het al begrepen, je hebt het al omgezet in Liefde, zodat het je niet meer schokt, het je niet meer raakt.
De moed is nu om te veranderen, om in jezelf de manier waarop je naar elk ding kijkt te veranderen. Het is geen gemakkelijke stap, het is geen eenvoudige stap, maar er is moed voor nodig om te veranderen, er is moed voor nodig om tegen jezelf te zeggen: “Dit is niet van mij. Dit is niet van mij. Dus draag ik het over, houd ik het, geef ik de energie terug aan degene die het naar mij heeft gestuurd. Deze energie is van hem of haar, het is niet van mij. En geef deze energie terug met Licht, met veel Licht. De energie kwam naar je toe, klopte op je deur, je moest hem openen, je moest uit je evenwicht stappen, uit je bloemrijke manier om de deur te openen, voor die energie.
Dan stel je jezelf de vraag: “Moet ik me met deze energie bemoeien? Moet ik actie ondernemen?” Zo ja, onderneem je actie met Liefde en met Licht. Nee, de energie is niet afhankelijk van jouw actie, ze klopt gewoon bij je aan, dus je kijkt ernaar, vult haar met Licht en geeft haar terug: “Deze energie is niet van mij. Ik geef het met veel Licht terug aan degene die het naar mij gestuurd heeft. Daar zal die energie niet in je blijven en op die manier zul je geen woede voelen, zul je je niet van streek voelen omdat het je ontnomen wordt door iets dat niet van jou is.
En ik kan je verzekeren dat dit 90% van de tijd gebeurt. Jullie worden beïnvloed door energieën die niet van jullie zijn, die jullie niet gecreëerd hebben. Maar er is hier een interessant punt te maken: je hebt die energie niet gecreëerd, je hebt haar aangetrokken, want als ze naar je deur kwam, als ze op je deur klopte, heb je haar op een of andere manier opgeroepen. Je begrijpt misschien niet hoe of wanneer het kwam, maar je riep het.
Dan is voor jou het moment gekomen om te leren die energie terug te geven aan de eigenaar ervan. Maar met veel Liefde en Licht, want anders zal het op je deur blijven kloppen totdat je er met Liefde en Licht naar kijkt. Dan ga ik jullie een heel grappig beeld leren dat velen van jullie zullen zeggen: Wanneer iets je van buitenaf stoort, zie dan dat je een deur opent en aan de andere kant een kind, lachend en speels, aan je deur staat. Waarom klopte ze op je deur? Omdat ze een kind was. Wat gaat u doen? Sla je de deur in haar gezicht dicht of lach je gewoon met haar mee, omdat je het grappig vindt wat ze deed? En door het gewoon grappig te vinden wat ze deed, heb je alle slechte gevoelens, die je misschien voelde toen iemand aan de deur klopte, weggenomen. En dat kind zal blij weggaan omdat je geen ruzie met hem maakte, je vond het grappig wat hij deed, dus hij gaat weg, en die energie gaat met hem mee.
Dus vergeet niet om dit filmpje in je hoofd in elkaar te zetten. Telkens als er iets langskomt dat je stoort, bekijk het dan als een deur, open de deur en kijk naar het kind en geef hem een glimlach, lach met hem om de situatie. En je zult zien hoe beetje bij beetje je hersenen dit pad zullen leren en alles wat op je afkomt, wat niet van jou is, wat uit de omgeving komt, zal je niet langer hinderen. Want je zult gewoon om alles lachen en door dit te doen, houd je je pad bijna verlicht en bloeiend. Het valt even uit elkaar en dan vormt het zich weer.
Maar we moeten niet vergeten dat er een punt is waarop je moet handelen, je moet handelen, want het is jouw verantwoordelijkheid. Dus in dit geval is er geen kind achter de deur, want het is iets van jou. Dus haal gewoon diep adem, vul je hart met Licht en vraag je Goddelijke Aanwezigheid om de oplossing. En ik verzeker je dat die zal komen en op dezelfde manier verlicht zal komen en dat je snel weer op weg kunt.
Er is moed voor nodig, mijn zonen en dochters, om jullie manier van denken te veranderen. Er is moed voor nodig om te geloven dat dit alles mogelijk is en dat jullie daartoe in staat zijn. Ik zeg alleen: probeer het, het kost niets. Als het je de eerste keer niet lukt, probeer het dan de tweede, de derde, de vierde keer, het maakt niet uit; blijf het proberen en ik garandeer je dat je op een dag zult slagen.
